Ρώτησα την Ψυχή μου!

    Μπαίνω στην ακρόαση της Ψυχής μου.  Συνομιλώ μαζί της,  τη ρωτώ για ότι με απασχολεί, και ακούω τις απαντήσεις της.   Οι απαντήσεις έρχονται άμεσα, εφόσον είμαι συγκεντρωμένη σε αυτή. 

    Σήμερα μου ζήτησε να την αγαπώ και να μην την κρίνω.  

Με κρίνεις, μου είπε,  κοιτώντας πίσω στο παρελθόν,  συχνά σκέφτεσαι και μερικές φορές μιλάς για το τι θα έκανες τώρα,  πως τότε δεν έπραξες σωστά,  δεν αξιολόγησες και δεν επέλεξες το σωστό.  Γι' αυτό και με κρατάς δέσμια στο παρελθόν,  με υποχρεώνεις να ασφυκτιώ και με καθηλώνεις σε πράγματα που έχω ήδη εμπειρευτεί,  ενώ εγώ χρειάζομαι να προχωρήσω.

Αν αγαπάς,  δεν κρίνεις.  Αν δεν αγαπάς εμένα την ψυχή σου,  δεν μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά κανέναν.  Δεν ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να είμαστε τέλειοι.  Τέλειοι είμαστε έτσι κι αλλιώς,  ήρθαμε για να εμπειρευτούμε,  να ταξιδέψουμε στις διαστάσεις της ύλης,  να αισθανθούμε την απεραντοσύνη της ύπαρξής μας,  σε χρόνους και τόπους που φαίνονται περιορισμένοι και να μάθουμε πως να τους επεκτείνουμε,  με τη δική μας δύναμη.

Γι' αυτό σου λέω,  μην με κρίνεις γιατί έτσι με περιορίζεις και όταν εγώ είμαι περιορισμένη,  εσύ, δεν μπορείς να πας πουθενά.  

Αυτή την εξομολόγηση,  την κάνω σήμερα και σε εσάς και την κάνω με αγάπη και αποδοχή.  

Την κάνω επίσης,  γιατί πιστεύω ότι ο μεγάλος θεραπευτής μας είναι η ψυχή μας, η θεϊκή ουσία μας, που πηγάζει από το Πνεύμα.  

Ευχαριστώ! 

Πρότυπο ή Πρωτότυπο ;

 

Πόσες φορές σε έχουν συγκρίνει;  Από μικρό παιδί, βασανίζεσαι να μοιάσεις στα "επιτυχημένα" πρότυπα που κάποιοι καθορίζουν, ανά εποχή.   

Αλλά εσύ,  είσαι ένα Π ρ ω τ ό τ υ π ο!   Διαφορετικά δεν θα είχες αυτόν τον μοναδικό τρόπο αναγνώρισης από τα δακτυλικά σου αποτυπώματα,  την ίριδα των ματιών σου, τα δόντια σου κ.α.  Αυτά είναι όμως εξωτερικά γνωρίσματα και δεν θα σταθώ τόσο σε αυτά,  όσο στην μοναδική Ψυχή σου,  που έχει σχεδιάσει αποκλειστικά για σένα,  αυτή τη ζωή που βιώνεις.

Να τη βιώνεις λοιπόν,  όπως πραγματικά είσαι: Μοναδικός-ή!

Να μην επιτρέπεις να σε κατατάσσουν στο σωρό,  τη σούπα,  τα πρωτόκολλα και τους κανόνες τους.   Να δώσεις προσοχή και να αναπτύξεις τον δικό σου Πρωτότυπο εαυτό.  Να μην χάσεις χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να μιμηθείς τα πρότυπα.  

Για να εκτιμήσεις όμως τον εαυτό σου,  πρέπει να ασχοληθείς μαζί του,  να τον τιμήσεις!  Να τον αγαπήσεις!  Να τον αποδεχτείς!

Αναγνωρίζοντας και ενθυμούμενος ποιός είσαι,  θα γνωρίζεις το πώς να ζήσεις.  Πώς να θεραπεύεσαι,  πώς να εργάζεσαι, πώς να σχετίζεσαι, πώς να δημιουργείς.

Αυτό σίγουρα θα σε οδηγήσει έξω από το κοπάδι,  πιθανά να γίνεις το "μαύρο πρόβατο", που δεν ακολουθεί τους κανόνες και τα κοινωνικά πρότυπα.  Τα βιώσαμε άλλωστε αυτά πρόσφατα,  με τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τις ψυχολογικές επεκτάσεις τους.

Αλλά σοβαρά, πες μου τώρα,  τι είναι ποιό σημαντικό για σένα,  να γίνεσαι αποδεκτός από τους άλλους, ή να αποδέχεσαι εσύ τον εαυτό σου.

Άλλωστε, τι παραπάνω χρειάζεται ο άνθρωπος που έχει αποδεχτεί και αγαπήσει τον εαυτό του;

Καλό βράδυ!

Κρυμμένοι Θησαυροί!

 

Καταναλώνουμε αυτά που προβάλλονται ως σημαντικά,  σπουδαία,  κοινώς αποδεκτά και άξια να τραβήξουν την προσοχή μας και την επιλογή μας.  Γιατί,  επιλέγουμε χωρίς να ψάξουμε και χωρίς να ερευνήσουμε.  Ένας πολύ πετυχημένος τρόπος από τους "ειδικούς",  είναι να επιλέγουν αυτοί για εμάς,  και είναι έτσι στημένο, που  τις περισσότερες φορές δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η επιλογή δεν είναι δική μας.  

Ο τρόπος ζωής της ανθρωπότητας,  είναι δεδομένος και προβλέψιμος,  γι' αυτό και πολύ εύκολα καθοδηγούμενος.    Από το βιβλίο που επιλέγεις να διαβάσεις,  την τροφή σου, το ρούχο σου,  τις πεποιθήσεις σου εν γένει.  Μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε "επαναστάτες" ή "προχωρημένοι",  αλλά αν τολμήσουμε να δούμε την αλήθεια,  δεν έχουμε επιλέξει παρά ένα ακόμη "προϊόν"  προς κατανάλωση,  με διαφορετική  ετικέττα.   

Τελικά,  ο κόσμος μας δεν αλλάζει,  γιατί αν και η ποιότητα της ζωής μας,  όσον αφορά το υλικό μέρος,  έχει εξελιχθεί, με αποτέλεσμα να ζούμε πιό άνετα, και με μεγαλύτερες δυνατότητες,  ο εσωτερικός μας κόσμος συρρικνώνεται και μαραζώνει,  αφού το ποθούμενο δεν έρχεται ποτέ.  Για ένα χρονικό διάστημα,  μπορεί να δώσει την χαρά που πηγάζει από την ψευδαίσθηση,  ίσως ακόμα να πρόκειται και για ένα απαραίτητο σκαλοπάτι στον δρόμο του αναζητητή,  αλλά για να προχωρήσει  παραπέρα και όχι να προσκολληθεί σε αυτό.

Σκέφτομαι,  ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη ενηλικιωθεί.  Δεν έχει ακόμη πάρει την ευθύνη της.  Δεν έχει τολμήσει να προχωρήσει εκεί που δεν έχει φθάσει η διαφήμιση και την "μόδα".  Η ανθρωπότητα επιζητά την εξουσία και τη δύναμη και γι' αυτό έχει ως πρότυπο τα άτομα που είναι "πετυχημένα" και "καταξιωμένα".    

Σκέφτομαι,  ότι είναι καιρός όσοι από εμάς τολμάμε,  να δούμε τον εαυτό μας από μία άλλη οπτική γωνία, αυτής της αληθινής αξίας μας.   Πόσο ωραίο είναι να πηγαίνεις σε αχαρτογράφητα νερά,  πόσο σημαντικό είναι να σκέφτεσαι μόνος σου.   Αν το σύστημα στο οποίο ζούμε δεν μας αρέσει,  το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τρόπο σκέψης.   Είναι αυτό εύκολο;  Όχι,  είναι δύσκολο,  αλλά όχι ακατόρθωτο.   Όσο και αν έχεις την ανάγκη να συμμετέχεις σε ομάδες και "συλλογικότητες",  τόλμησε να επιλέξεις τον δικό σου προσωπικό δρόμο.   Γιατί,  είσαι μοναδικός και γι' αυτό είσαι Ένας.  Δεν εννοώ να αποκοπείς από τους συνανθρώπους σου,  αλλά να μην καταναλώνεις τη σκέψη των άλλων για σένα.

Υπάρχουν Κρυμμένοι θησαυροί!   Υπάρχουν δρόμοι που δεν έχεις διανοηθεί ότι είναι σχεδιασμένοι για σένα.    Αλλά φοβάσαι να πας εκεί μόνος σου.   Τι θα συναντήσεις εκεί;   Καλύτερα είναι να μένεις στα γνωστά,  τα σίγουρα.  Μόνο που ότι δεν κινείται,  βαλτώνει.  Ότι δεν αλλάζει,  φθείρεται.   

Υπάρχουν κρυμμένοι Θησαυροί,  που περιμένουν να τους ανακαλύψεις.  Γιατί βρίσκονται Πρω-ταρχικά μέσα σου και  έχουν υλοποιηθεί κάπου,  ως ένα ακόμη στοιχείο αυτοανακάλυψης και εξέλιξης.   Το μαγικό στην όλη υπόθεση,  είναι πως έχουν ίσως υλοποιηθεί από κάποιον άλλο,  σαν παρακαταθήκη για σένα που έπεσαι, και αυτός είναι ο υπέροχος κόσμος μας,  όπου κάποιος δημιουργεί σε εσένα και εσύ για κάποιον άλλο. 

Ίσως,  να μας βοηθήσει αν θυμηθούμε την εποχή που είμαστε παιδιά,  τότε που ο κόσμος ήταν ένα τεράστιο πεδίο για να τον ανακαλύψουμε και ο φόβος ήταν άγνωστος.  Τώρα που μεγαλώσαμε-  πόσο άραγε μεγαλώσαμε-  σταματήσαμε τις εξερευνήσεις και τα ευφάνταστα παιχνίδια μας,   πάψαμε να είμαστε δημιουργοί και γίναμε απλά οπαδοί,  ακόλουθοι,  μέλη και πολίτες ενός κόσμου,  που όσο πάει στενεύει από ελευθερία και φαντασία.

Υπάρχει όμως πάντα το κάλεσμα!  

Το Σοφό σχέδιο της Ψυχής μας!

 

Πόσες φορές έχεις σκεφτεί ή έχεις επιθυμήσει  μιά άλλη ζωή;  Πόσο συχνά σκέφτεσαι αυτά που πιστεύεις ότι σου λείπουν;  Μια άλλη εμφάνιση,  ένα άλλο σπίτι,  έναν διαφορετικό σύντροφο ή εργασία,  μια άλλη Χώρα, κ.α; 

Μπορεί να το κάνεις από ανάγκη αυτό, ή από επιθυμία και η φαντασία σου να οργανώνει μια ιδανική ζωή, χωρίς τις ελλείψεις, τα προβλήματα και τους περιορισμούς που έχει τώρα η δική σου.

Έχουμε συνηθίσει να αποφεύγουμε την ευθύνη μας για ότι αφορά την δική μας πραγματικότητα.  Ο πιό εύκολος τρόπος,  είναι να το βάλουμε στα πόδια,  να απορρίψουμε τα προσωπικά μας δεδομένα, να πέσουμε στην αυτολύπηση,  ή να αντιστρέψουμε τη δράση μας με αρνητικά πρότυπα.

Αλλά,  αν διαλογιστούμε πάνω στα δεδομένα της ζωής μας,  θα δούμε ένα Σοφό σχέδιο.   Αυτό το σχέδιο, είναι αυτό που έχει επιλέξει η Ψυχή μας,  να βιώσουμε σε αυτή την ενσάρκωση και είναι ο λόγος και ο σκοπός της μαθητείας μας.   Δεν είναι μόνο το κάρμα που ξεπληρώνουμε,  είναι και η ευκαιρία που έχουμε να κάνουμε την υπέρβαση των δεδομένων στη ζωή μας.   Η ευκαιρία κρύβεται μέσα σε κάθε έλλειψη,  μέσα σε κάθε πρόβλημα, μέσα σε κάθε λάθος που έχουμε κάνει.  

Αν υποθέσουμε πως είχες αυτή την "τέλεια" ζωή που ονειρεύεσαι,  που νομίζεις θα σε οδηγούσε αυτό;   Διότι,  δεν υπάρχει υποκίνηση, σε κάτι που είναι τέλειο,  αφού η ίδια η λέξη ορίζει κάτι που έχει τελειώσει, έχει ολοκληρωθεί.  Σκέψου λοιπόν γιατί σε έχει προορίσει η Ψυχή σου σε αυτή τη ζωή;  Αν είχες όλα αυτά  που θεωρείς ότι σου λείπουν τώρα,  σε τι και για πόσο θα επηρέαζαν τη ζωή σου και κυρίως δες αν αυτά θα μπορούσαν να είναι εμπόδιο στο σκοπό σου.  

Καθώς μεγαλώνουμε,   αντιλαμβανόμαστε πως όλες οι συνθήκες και τα γεγονότα της ζωής μας,  συναινούν στην εξέλιξή μας.   Αν το αναγνωρίσουμε αυτό,  είμαστε σε θέση να κάνουμε τις σωστές επιλογές.   Αυτό πέρα από την πνευματική μας εξέλιξη,  οδηγεί και σε θετικά αποτελέσματα γενικά στη ζωή μας.   

Έχεις λοιπόν τώρα αυτό που χρειάζεσαι.  Έχεις όμως και τη δυνατότητα να εκμαιεύσεις το καλύτερο μάθημα αλλά και την μέγιστη δημιουργική σου δύναμη,  που σίγουρα κατέχεις και να αλλάξεις την έλλειψη, σε αφθονία!

Καρδιές από πέτρα

Ραγίζουν άραγε και οι πέτρινες καρδιές;

Το νέο μου βιβλίο,  είναι μια μικρή ιστορία, που διαδραματίζεται στις Ινδίες.  Πώς αποξενώνονται οι καρδιές των ανθρώπων και σκληραίνουν,  μέσα στην ίδια σκληρότητα και τις δυσκολίες της ζωής. 

Με τον καιρό γίνονται πέτρα,  μέχρι ένα μαγικό χέρι να τις αγγίξει στο πιό λεπτό τους σημείο,  εκεί που η πέτρα είναι πιό λεπτή και ένα κτύπημα μπορεί να την διαρρήξει και να επαναφέρει την καρδιά στους κανονικούς κτύπους της.

Στη συγκεκριμένη ιστορία,  η  αγάπη ενός ζώου,  κρατά τον πυρήνα της καρδιάς ενός ανθρώπου, ακόμα ζεστή.  Όλοι μας γνωρίζουμε και ειδικά όσοι έχουν ζώα,  την μεγάλη θετική επίδραση που ασκούν πάνω μας.  Γι' αυτό η ιστορία αυτή,  είναι αφιερωμένη στον Κουμάρ, τον ελέφαντα,  τον κρυφό πρωταγωνιστή του βιβλίου.

Ο συμβολισμός και η μικρή, σχεδόν αδιόρατη τελετουργία της υλοποιημένης πέτρινης καρδιάς, είναι ένα σημείο πολύ δυνατό,  που διαρρηγνύει και τις τελευταίες αντιστάσεις του σκληρού πατέρα.

Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από ένα ινδικό ντοκιμαντέρ,  στο οποίο ο Ινδός οδηγός ελεφάντων, αφηγείται ένα όνειρο, στο οποίο ο ελέφαντάς του, τον οποίο αγαπά πολύ, τον ερωτά: " θα δεχόσουν σε μια επόμενη ζωή,  να είμαι εγώ το αφεντικό σου και εσύ ο ελέφαντας;"  Και ο οδηγός απαντά εν συνειδήσει  :  "Ναι, θα δεχόμουν". 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Οσελότος",  και είναι διαθέσιμο και σε όλα τα βιβλιοπωλεία, κατόπιν παραγγελίας.

https://www.ianos.gr/kardies-apo-petra-0546131#more-info-tab 

(άμεσα διαθέσιμο)

 

Ευχές για το νέο έτος!

Για τη νέα χρονιά,  εύχομαι υγεία και ευδαιμονία!  

Να κατορθώσουμε να θεραπεύσουμε εκείνα τα κομμάτια του εαυτού μας,  που χρειάζονται αποδοχή και αγάπη.  

Να αναδείξουμε εκείνα τα κομμάτια του εαυτού μας, που είναι μοναδικά και υπέροχα.

Να ενωθούμε με τον Ανώτερο Εαυτό μας,  για να επιτελέσουμε με τον καλύτερο τρόπο το σκοπό της ζωής μας.

Να νοιώσουμε ότι είμαστε αγαπημένοι!

Να έχουμε αφθονία σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας!

Καλή και ευλογημένη Χρονιά αγαπημένοι φίλοι και φίλες!

Συν-αίσθημα και Συν-είδηση!

 

Το συν-αίσθημα,  είναι η πληροφορία που γεννιέται εντός μας,  από τις αισθήσεις μας, που αντιλαμβάνονται και προσλαμβάνουν τα ερεθίσματα από το περιβάλλον μας.   Αναπτύσσονται εντός μας και μας καθορίζουν σαν ανθρώπους.   Αν δεν υπήρχε το συναίσθημα,  δεν θα υπήρχε η ποίηση,  ο έρωτας (μην μου πείτε πως είναι μόνο θέμα ορμονών),  η αγάπη και η κάθε μορφής τέχνη.   

Στην εποχή μας,  γίνεται κάθε δυνατή προσπάθεια να αποκοπούμε από το συναίσθημά μας.   Αυτή τη μεγάλη κινητήρια δύναμη,  που μας καθορίζει ως ανθρώπους.   Δεν είναι τυχαίο πως ο Daniel Goleman έγγραψε για την "Συναισθηματική νοημοσύνη",  αλλά εδώ δεν θα αναφερθούμε στην νοημοσύνη,  δηλαδή στο πως το συναίσθημα επηρεάζει τον εγκέφαλο,  αλλά τη σχέση του συναισθήματος με τη συνείδηση.

Πόσες αλήθεια είναι οι αισθήσεις μας;   Πέντε θα μου πείτε.  Άντε και μία ακόμα έξι (η έκτη αίσθηση).  Σε αυτή την έκτη αίσθηση θα σταθώ, η οποία μάλλον περιλαμβάνει πολύ περισσότερες αισθήσεις,  που έρχονται να προστεθούν (συν),  στην ύπαρξή μας.   

Πόσο σημαντικό είναι να παρατηρούμε τα αισθήματά μας;  Για να τα παρατηρήσουμε,  πρέπει πρώτα να τα αποδεχτούμε.  Μεγαλωμένοι σε μία κοινωνία,  που αρχικά "τιμωρούσε"  οτιδήποτε δεν ήταν αποδεκτό από τους νόμους της,  δημιουργήσαμε ενοχές για τα "αρνητικά" μας συναισθήματα και τα αποκόψαμε από τον εαυτό μας με ένα "δεν πρέπει".  Σήμερα,  θεωρείται σχεδόν αδυναμία και ελάττωμα το να έχεις συναισθήματα.  Τα πρότυπα οδηγούν σε έναν άνθρωπο απογυμνωμένο και αποξενωμένο από τη δυναμική του αληθινού εαυτού του και  "καθορισμένο", από ένα σύστημα που θέλει όλο και πιό πολύ να τον ελέγχει και να τον χειραγωγεί.  Το τραγικό σε όλο αυτό,  είναι ότι θάβοντας τον αληθινό εαυτό μας, στη θέση του προβάλει το "avatar" του internet,  o ψηφιακός και κίβδηλος εαυτός μας.

Το να αποδεχτούμε τα αληθινά μας συναισθήματα,  είναι αρχικά μια τιμή στον εαυτό μας.  Μπορώ να έχω συναισθήματα, μπορώ να έχω ακόμα και αυτά τα λεγόμενα "αρνητικά συναισθήματα",  γιατί έτσι έχω τη δυνατότητα να τα αναλύσω και να δω από που προέρχονται.  Αν τους γυρίσω το πρόσωπο,  αυτά δεν θα φύγουν και δεν θα υποταχθούν σε καμμία νοητική εντολή και αυτό είναι μία "τοξική" κατάσταση και όχι τα συναισθήματά μας.

Σε βαθύτερο επίπεδο,  θα δούμε,  ότι πολλές φορές όπως αντιλαμβανόμαστε  εκ των υστέρων,   τα συναισθήματά μας,  μπορεί να είναι σημαντικές πληροφορίες.  Έρχονται  να μας δώσουν άλλοτε προειδοποιητικά μηνύματα και άλλοτε ώθηση για αλλαγή στάσης και πορείας στη ζωή μας.   Τα θάβουμε κι αυτά, υποτάσσοντας τον εαυτό μας στις νοητικές πεποιθήσεις μας.

Και επειδή είμαστε μία ολότητα,  δηλαδή το σώμα, τα συναισθήματα και οι νόησή μας είναι Ένα,  δεν μπορούμε να αποκόψουμε ένα από αυτά.  Με την προϋπόθεση αυτής της λειτουργίας,  θα δούμε πως το συναίσθημα συν-λειτουργεί με τη Συν-είδηση.   

Αφενός,  το συναίσθημα είναι η βάση πάνω στην οποία λειτουργεί η συνείδησή μας.  Αν δεν νοιώθω, είμαι ασυνείδητος.  Ο εσωτερικός μας κόσμος είναι αυτός που συνδεδεμένος με την Ψυχή μας ,  καθοδηγείται στην εξέλιξή του.  Το συναίσθημα μας συνδέει με τον κόσμο γύρω μας,  όχι μόνο το ορατό κόσμο,  αλλά και αυτόν με τις λεπτότερες δονήσεις.  Ξυπνά μέσα μας αυτές τις λεπτοφυείς αισθήσεις,  που μας συνδέουν με περισσότερες διαστάσεις.  Όταν αυτές αρχίσουν να λειτουργούν,  η Συν- είδηση, δηλαδή η πληροφορία που έρχεται από ανώτερα πεδία (Ανώτερος Εαυτός-  Διδάσκαλοι),  γίνεται δυνατή (υπέρ-συνείδηση).

Τα συναισθήματά μας είναι αυτά που μας συν-δέουν με το Κόσμο και είναι κομμάτια μας,  απαραίτητα στα βιώματα της ψυχής μας.

 

,