Να είσαι στο Κέντρο και όχι στην περιφέρεια!

Είχα μια εικόνα πρόσφατα, από αυτές που έρχονται στιγμιαία και απρόσμενα και προβάλλονται στην οθόνη του μυαλού.   Η εικόνα ήταν ένας κύκλος και ένα μεγάλο στίγμα στην μέση.    Ένα γεωμετρικό σχήμα που θύμισε έναν αστέρα και την διαδρομή  ενός  δορυφόρου γύρω του.  

«Να είσαι στο κέντρο και όχι στην περιφέρεια»,  άκουσα ταυτόχρονα με την προβολή της εικόνας.   Από τότε σκέφτομαι  αυτή την εικόνα και αυτή την πληροφορία.

Να είσαι στο κέντρο και όχι στην περιφέρεια.   Να είσαι κέντρο,  γιατί  εκεί  είσαι συσπειρωμένος και δυνατός.   Από το Κέντρο,  μπορείς να εκτοξεύεις  τις ακτίνες σου σε κάθε  δραστηριότητα της περιφέρειας,  μπορείς να επεκτείνεσαι επίσης όσο και όπου θέλεις,  από  όποιο σημείο επιλέξεις.

Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω,  εσένα,  εμένα και τον καθένα από εμάς,   σαν ένα μοναδικό λαμπρό Ήλιο.    Δεν είσαι στην περιφέρεια,   δεν είσαι αυτό που φαίνεται να κινείται  με χαμηλές ταχύτητες  πάνω στην προβολή της  ακτίνας του Ήλιου,  αλλά είσαι ο Ήλιος.    Από το κέντρο μπορείς να εμπειρεύεσαι και να επεκτείνεσαι μέσα στις  άπειρες διαστάσεις σου.

Όπως το βλέπω,  το κέντρο είναι η ουσία της ύπαρξής μας,  άρα η αρχή,  η αμετάβλητη.   Όταν επιλέγω να βιώνω τη ζωή μου από το κέντρο,  γνωρίζω την εμπειρία καλύτερα και δεν προσκολλούμαι σε αυτήν, γιατί γνωρίζω πως δεν είμαι η εμπειρία που ζω.

Αν είσαι στην περιφέρεια,  σημαίνει πως κάνεις επαναλαμβανόμενους κύκλους.    Γυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας πιστεύοντας  πως είμαστε ο δορυφόρος.     

Πόσο διαφορετικά θα βιώνουμε τη ζωή αν είμαστε στο κέντρο μας και που θα μπορούσε να μας οδηγήσει αυτό;   Σίγουρα έξω και μακριά από την ψευδαίσθηση του προβολικού και περιοριστικού εαυτού μας.

Πρόσκληση και πρόκληση!

Είναι καιρός τώρα που νοιώθω πως οι αλλαγές που κτυπούν την πόρτα μας,  είναι μεγάλες.   Όταν μιλάμε για αλλαγή,  μιλάμε για κάτι καινούργιο,  νέο.   Ο κόσμος γύρω μας συνεχώς μεταβάλλεται,  αλλά υπάρχουν σημεία στις εποχές της ανθρωπότητας,  που μετατόπισαν την πορεία.     Η τελευταία αλλαγή που  ζήσαμε,  ήταν η δεκαετία του 1960,  όπου πραγματικά ένα νέο ποτάμι ενέργειας άνοιξε τις ροές του στη ζωή των ανθρώπων.

Τότε,  αλλά και τώρα,  αυτές οι ροές ενισχύονται από δυνάμεις,  που θέλουν να μας οδηγήσουν κάπου αλλού.    Αν βλέπεις τον κόσμο εξωτερικά,  μόνο με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας και τις πληροφορίες που δίνουν οι αισθήσεις μας,  μάλλον μιλάμε για μια πτωτική πορεία της ανθρωπότητας,  αλλά,  αν μπορείς να συνδεθείς με άλλα πεδία,   αυτά που διαπερνούν τα γεγονότα και τα φαινόμενα και διαβάζουν πληροφορίες πέρα και πίσω από αυτά,   αισθάνεσαι ήδη πως δεχόμαστε μία μεγάλη πρόσκληση και πρόκληση.

Το παλιό έχει ήδη φθαρεί και έχει φθαρεί τόσο πολύ που δεν μπορεί πια να σταθεί στα πόδια του.    Μιλάμε όχι μόνο για το παλιό που μας περιβάλλει,  αλλά και για το παλιό που συντηρούμε μέσα μας.   Πόσο θα επηρεάσει αλήθεια την εξωτερική μας πραγματικότητα,  η  αποδοχή μιας νέας αντίληψης και στάσης;

Το τι χρειάζεται ο καθένας μας να αλλάξει,   τι θα επιλέξει να βάλει στη θέση του παλιού,  αφού αποφασίσει να αφήσει το παλιό,  είναι δική του ευθύνη.       Η μελέτη και η μαθητεία είναι πάντα δρόμοι που συμβάλλουν στην ανέλιξη,  με προϋπόθεση την παρατήρηση και την πρόθεση.  

Η εποχή της ανθρωπότητας να κάνει ένα ακόμα βήμα ενηλικίωσης,  είναι εμφανής στον ορίζοντα.    Μπορώ να οραματιστώ τους πρώτους  ανθρώπους που αναδύονται από την εποχή που έρχεται,  μοιάζουν λίγο με αρχέγονους πολεμιστές που κατόρθωσαν να επιζήσουν μέσα σε όλους τους χρόνους,   είναι λίγο μακριά για να διακρίνω λεπτομέρειες,  αλλά είμαι σίγουρη πως τα όπλα που κρατούν δεν έχουν καμία σχέση με τα γνωστά.   

Όταν μιλάμε για αλλαγή,   έρχεται στο μυαλό μου η Θεά των Ελλήνων Αρτέμιδα.   πάντα προστάτιδα των νέων,  τοξευτής θανάτου του φθαρμένου.    

Εύχομαι,  τα  όπλα που θα σηκώσουμε,  να τοξεύσουν σε ότι μας φθείρει,  μας αποξενώνει,  μας φοβίζει  και μας καθηλώνει σε περιορισμούς,  αφήνοντας χώρο στις νέες ενέργειες της αγάπης και της δημιουργίας,  να πάρουν τη θέση τους.

Καλή μας επιτυχία!

Η συνειδητή στάση και επιλογή στην καθημερινότητα.

Πόσο εύκολο είναι να είσαι συνειδητός στην καθημερινότητα;   Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση, λέμε.    Έχουμε συνηθίζει να βιώνουμε την ημέρα μας με έναν τρόπο «συνηθισμένο»,  που σημαίνει επαναλαμβανόμενο,  που μοιραία καταλήγει να είναι ρουτίνα.    Είναι η δουλειά μέσα ή έξω από το σπίτι,  οι υποχρεώσεις που μπορείς ίσως να αναβάλεις αλλά κάποια στιγμή θα ανταποκριθείς,  οι συνηθισμένες  διαδρομές,  τα ίδια πρόσωπα,  οι γνωστοί χώροι που στο τέλος μας καθιστούν καθηλωμένους και αδιάφορους,  αλλά κυρίως κουρασμένους.   Πώς να εξελιχθεί κανείς αν δεν υπάρχει κάτι να του κινεί το ενδιαφέρον,  κάτι νέο επομένως,  κάτι έξω από την καθημερινότητα;  

Είναι γνωστό ότι η κίνηση παράγει ενέργεια,  η ακινησία είναι το αντίθετο θάνατος.      Η προσέγγιση  ατραπών που μας οδηγούν στην επαφή με τον εαυτό μας και την αυτογνωσία μας,   φέρουν μεγάλη δυναμική και αν υπάρχει ουσιαστικό ενδιαφέρον,  μας οδηγούν στην  ανάπτυξη και την ανέλιξη.

Αλλά,  η καθημερινότητα παραμένει.   Όταν κλείσεις το βιβλίο,  όταν φύγεις από το μάθημα,  όταν αποχωριστείς τους συνοδοιπόρους,   θα γυρίσεις πάλι στην κουραστική καθημερινότητα.

Θα πρέπει να αντιμετωπίσεις τη σπαστική συνάδελφο,  τις απαιτήσεις του εργασιακού χώρου,  τις εργασίες στο σπίτι  και πάει λέγοντας.   Θα κάνεις βέβαια και το ξεσκαρτάρισμα,  τι μου χρειάζεται- τι δεν μου χρειάζεται,  από καταστάσεις,  σχέσεις κ.ο.κ.

Εδώ,  καλείσαι να βάλεις σε εφαρμογή τις επιλογές σου,  συνειδητά και με πρόθεση.     Είναι η μυστική πύλη της μεταμορφωτικής διαδικασίας της ζωής.  Η ζωή δεν είναι αυτό που φαντάζομαι μόνο,  αλλά αυτό που μπορώ να ζω εδώ,  αυτή τη στιγμή, χωρίς προϋποθέσεις  και υποθέσεις.    

Αυτό απαιτεί πρόθεση,  διάθεση  και αποφασιστικότητα.   Όσον αφορά τη δύναμη,  την έχουμε όλοι.  Γιατί η δύναμη αυτή αφορά την δική σου εσωτερική στάση.  Αφορά τη δική σου θέληση,  να ζεις τη ζωή συνειδητά,  προσφέροντας στον εαυτό σου τη χαρά που του αξίζει.

Αν χρειαστεί,  άλλαξε διαδρομή από τη δουλειά στο σπίτι,   κάνε το χατίρι του εαυτού σου σε βάρος των άλλων και δες τα πράγματα από τις δικές σου αποστάσεις.     Αν χρειαστεί,  μπορείς να είσαι «περίεργος»  για μερικούς  και ακατανόητα «διαφορετικός» για άλλους,  το σπουδαιότερο όμως είναι να είσαι συνειδητός.    

Αυτό δεν είναι φιλοσοφία.  Το να είσαι συνειδητός,  είναι μια σειρά έμπρακτων επιλογών,  που σε απαλλάσσει από σπατάλη ενέργειας.   Σου προσφέρει περισσότερο χρόνο και κυρίως χαρά.    Διότι,  όλα αυτά που μαθαίνουμε και ασκούμαστε,  δεν θα είχαν ιδιαίτερη αξία αν δεν είχαν και εφαρμογή στην ζωή μας.  

Το να είμαστε συνειδητοί,  δεν είναι εύκολο,  ούτε όμως ακατόρθωτο.   Είναι ένα σημείο που επιλέγουμε να το κάνουμε Σημαντικό,  να το επισημάνουμε στον εαυτό μας κάθε μέρα,  όσο πιο πολύ μπορούμε.   Στο τέλος,  θα μπούμε σε αυτή την κατάσταση και  θα μάθουμε να είμαστε εν-διαφέροντες  για τη ζωή μας.   Η ανταπόκριση αυτή στον εαυτό μας,  θα φέρει τα δώρα του εαυτού,  που φυλάει για εμάς,  μέχρι να τα ζητήσουμε.

Η πύλη της μεταμόρφωσης,  δεν διασπά,  ενώνει. 

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Ταϊζεν  Ντεσιμαρού,  « Η ΑΣΚΗΣΗ ΖΕΝ»:

Όσοι από σας ψάχνετε το δρόμο,

Παρακαλώ,

Μην χάνετε την παρούσα στιγμή.