Μπαίνω στην ακρόαση της Ψυχής μου. Συνομιλώ μαζί της, τη ρωτώ για ότι με απασχολεί, και ακούω τις απαντήσεις της. Οι απαντήσεις έρχονται άμεσα, εφόσον είμαι συγκεντρωμένη σε αυτή.
Σήμερα μου ζήτησε να την αγαπώ και να μην την κρίνω.
Με κρίνεις, μου είπε, κοιτώντας πίσω στο παρελθόν, συχνά σκέφτεσαι και μερικές φορές μιλάς για το τι θα έκανες τώρα, πως τότε δεν έπραξες σωστά, δεν αξιολόγησες και δεν επέλεξες το σωστό. Γι' αυτό και με κρατάς δέσμια στο παρελθόν, με υποχρεώνεις να ασφυκτιώ και με καθηλώνεις σε πράγματα που έχω ήδη εμπειρευτεί, ενώ εγώ χρειάζομαι να προχωρήσω.
Αν αγαπάς, δεν κρίνεις. Αν δεν αγαπάς εμένα την ψυχή σου, δεν μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά κανέναν. Δεν ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να είμαστε τέλειοι. Τέλειοι είμαστε έτσι κι αλλιώς, ήρθαμε για να εμπειρευτούμε, να ταξιδέψουμε στις διαστάσεις της ύλης, να αισθανθούμε την απεραντοσύνη της ύπαρξής μας, σε χρόνους και τόπους που φαίνονται περιορισμένοι και να μάθουμε πως να τους επεκτείνουμε, με τη δική μας δύναμη.
Γι' αυτό σου λέω, μην με κρίνεις γιατί έτσι με περιορίζεις και όταν εγώ είμαι περιορισμένη, εσύ, δεν μπορείς να πας πουθενά.
Αυτή την εξομολόγηση, την κάνω σήμερα και σε εσάς και την κάνω με αγάπη και αποδοχή.
Την κάνω επίσης, γιατί πιστεύω ότι ο μεγάλος θεραπευτής μας είναι η ψυχή μας, η θεϊκή ουσία μας, που πηγάζει από το Πνεύμα.
Ευχαριστώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου