Πέμπτη 30 Μαΐου 2019

Ξεχασμένα φτερά. Ένα μικρό ταξίδι στην ενθύμηση!

Από το ξέφωτο της Ψυχής, στην Ουράνια Πατρίδα!



Aυτή η ποιητική συλλογή, είναι ένα μικρό ταξίδι στην ενθύμηση ή αλλιώς στην ανάμνηση  και όπως λέει και ο Πλάτωνας «το γάρ ζητείν άρα και το μανθάνειν ανάμνησις όλον εστίν».  

Ένα ταξίδι  που ξεκινά  από το χώρο  που χρειάζεται να δώσουμε στον εαυτό μας για να ενθυμηθούμε Το ξέφωτο”.   Αυτό θα μας οδηγήσει κάποια στιγμή στα ξεχασμένα μας φτερά “Ξεχασμένα Φτερά”, που θα μας προσφέρουν  τις  άφθονες δυνατότητές τους για  να βγούμε από τους περιορισμούς Μονοτονία”.   Με την ευλογία των φτερών μας,  θα καταφέρουμε να έρθουμε σε σύνδεση με την Ουράνια Μητέρα Ουρανόεσσα και αυτό  θα ξυπνήσει μέσα μας την δική μας ιερότητα Ιέρειες,  ως απαραίτητη προϋπόθεση για τον προορισμό μας Βήματα.   Εκεί,  οι Άγγελοι της αγάπης Σήμα Αγάπης”, θα μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε την Αρετή, Παραμονή Χριστουγέννων ”,  για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την Ιερή Γη Το στάχυ και την ιερότητα της ζωής Ένα χαμόγελο”.

Όλα αυτά δεν καταργούν το πρόσκαιρο της ζωής Καράβια του ήλιου”, αλλά η αλλαγή είναι δυνατή Φου”, αν έρθουμε στο κέντρο μας “Συσπείρωσις”.   Από αυτό το κέντρο θα αρχίσουν οι αλλαγές με τη συγχώρεση “Άγια Φύση”,  την  θετική σκέψη και  στάση “Μικρό παράθυρο, την Μνημοσύνη και την τιμή στους προγόνους μας “Αγγελος Σικελιανός και “Μαχητές του Φωτός” και την αναγνώριση της Θείας ουσίας μας “Έρως –Ήρως”.  

Το μοίρασμα των παραπάνω αγαθών με τον κόσμο “Το περιβόλι της καρδιάς”,  θα μας φέρει μπροστά στην  ανάληψη της ευθύνης μας “Η ευθύνη”,  την οποία εφόσον πάρουμε θα γίνουμε κυρίαρχοι της ζωής μας και με ωριμότητα Κυνήγι Θησαυρού,  θα αφουγκραστούμε τον Εαυτό μας “Σιωπή”,  αναγνωρίζοντας και αποκαθιστώντας τη Θεία Χάρη στη ζωή μας Ιερό Δέντρο”.

Έτσι καταφέρνουμε να υψωθούμε  στο πεδίο της Ενότητας “Μια καρδιά”,   που θα ξυπνήσει τον νόστο για την “Ουράνια Πατρίδα” μας. 

Καλοτάξιδοι να είστε στη Ζωή,  με την ευλογία της ενθύμησης!




Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

Η αβάσταχτη βαρεμάρα της μετριότητας.





Η μετριότητα είναι βαρετή κι αν δεν είναι αρχικά,  σίγουρα κάποια στιγμή, γίνεται.   Η μετριότητα δεν είναι ένα άτομο,  ένας άνθρωπος,  δεν είναι δηλαδή ακριβές να λέμε «να αυτός είναι μια μετριότητα»,  γιατί η μετριότητα είναι μια κατάσταση.    Είναι μία κατάσταση που βολεύει οτιδήποτε και όποιον  δεν θέλει να εκδηλώσεις και να αναπτύξεις τις δυνατότητες και τα χαρίσματά σου,  γιατί είναι βέβαιο ότι έχεις.    Είναι μία κατάσταση,  που σε κατατροπώνει μέσα στο συνεχές μονότονο ενεργειακό της πεδίο,  προσπαθώντας να σε πείσει ότι δεν μπορείς,  ότι δεν αξίζεις,  ότι που να τρέχουμε τώρα ρε παιδί μου, καλά είμαστε εδώ.

Σε δωροδοκεί με τη ζώνη άνεσης που σου προσφέρει,  με την κολακεία της πρόσκαιρης ικανοποίησης του εγώ σου και κυρίως με την ψευδαίσθηση της αντίληψης του κόσμου σου.  

Γιατί στον κόσμο της, η  μετριότητα  δεν αναλαμβάνει ποτέ ευθύνες,  δεν τολμά να υψώσει το κεφάλι της πάνω από τον τοίχο ασφαλείας που έχει η ίδια κτίσει και  δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού της,  πόσο μάλλον των άλλων.  

Η μετριότητα δεν θα καταφέρει ποτέ μεγάλα έργα, γιατί είναι δειλή.  Φοβάται τα αν, τα θα και τα ίσως.   Μέσα στο δύστυχο μυαλό της   ισοπεδώνει τα πάντα και δεν μπορεί να διακρίνει τις διαφορές, πόσο μάλλον να εντοπίσει τις δυνατότητες και να αξιολογήσει τις δυνάμεις.    Είναι κατώτερη ακόμα και από την κακότητα,  γιατί η κακότητα έχει την πιθανότητα της αλλαγής στάσης,  αντίθετα με αυτή.

Η μετριότητα είναι ένας σίγουρος συντελεστής θανάτου, γι’ αυτό και ότι κινείται μέσα της,  μεταμορφώνεται σταδιακά σε λάσπη.     Δεν θα σε αφήσει να ξεκολλήσεις ποτέ από το σημείο που βρίσκεσαι και  να ξεχωρίσεις σαν το μοναδικά ευλογημένο πλάσμα που είσαι.

Συχνά,  στον κόσμο της,  η μετριότητα μεταμορφώνεται φορώντας τις μάσκες της αξίας και της επιτυχίας,  του ταλέντου, ακόμα και της θείας εκπροσώπησης.   Θα την αντιληφθείς όμως από τα αποτελέσματα των πράξεών της.

Γιατί αυτό το ενεργειακό μοτίβο,   δεν έχει πραγματικά να προσφέρει τίποτα  σε κανέναν.

Γι’ αυτό επέλεξε να σηκώσεις το κεφάλι σου πάνω από τον τοίχο.

Τόλμησε να κάνεις αυτά που ονειρεύτηκες,  τα μικρά και τα μεγάλα, αρκεί να είναι δικές σου επιλογές.

Κάνε λάθη, δεν πειράζει.

Και προπαντός,  μην εμπλέξεις την μετριότητα με το Μέτρο.

Επέλεξε την Αριστεία,  που σου αξίζει!

Σάββατο 18 Μαΐου 2019

Η αγάπη επιτρέπει την ανάπτυξη.





Η αγάπη προϋποθέτει την ελευθερία.  Η ελευθερία υποστηρίζει την αγάπη,  είναι ο θεμέλιος λίθος της.   Γι’ αυτό αν θέλεις να χειραγωγήσεις κάποιον,  να τον εξουσιάσεις,  να τον υποτάξεις,  δεν έχεις παρά να τον δεσμεύσεις και να τον πείσεις να ακολουθήσει τα πιστεύω που θα του ορίσεις εσύ.

Η αγάπη είναι ο δρόμος που επιτρέπει την ανάπτυξη του ανθρώπου.  Κάτω από τις διαστρεβλωμένες οπτικές του κατώτερου εγώ μας,  που ερμηνεύει σαν μικρό παιδί μέσα από τις ανάγκες του, τον κόσμο γύρω του,  λίγοι κατορθώνουμε να αντιληφθούμε και να περιορίσουμε τις περιοριστικές απαιτήσεις του.

Το εγώ είναι ένα μικρό παιδί, και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε.  Να το αγαπάμε,  να το αποδεχόμαστε,  να το αγκαλιάζουμε,  αλλά να μην του δίνουμε το τιμόνι. 

Όταν αντιληφθούμε ότι είμαστε πολυδιαστασιακοί και ότι οι δυνατότητές μας δεν περιορίζονται στα παιχνίδια του μικρού εγώ που θέλει πεισματικά να επιβάλλεται, θα μπορέσουμε να ξεκολλήσουμε από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα που μας κρατούν καθηλωμένους.
Η δική μας ενηλικίωση,  θα επιτρέψει: 
Να πάψουμε να ψάχνουμε για σωτήρες
Να ζήσουμε το τώρα,  χωρίς προσδοκίες, αλλά με σκοπό
Να  κατανοήσουμε την εξέλιξη μέσα από κάθε στάδιο
Να μπορέσουμε να δούμε τους ρόλους μας από απόσταση
Να δομήσουμε την ύπαρξή μας στην εμπιστοσύνη

Αν αγαπάς κάποιον  ή κάτι,  άφησέ το να εξελιχθεί.
Δεν θα εξελιχθεί αν δεν επιτρέψεις την αληθινή αγάπη να δονήσει μέσα του τις ποιότητες της αγάπης και της ελευθερίας.    Τα παιδιά μας δεν θα εξελιχτούν  αν δεν τα αφήσουμε να πετάξουν με τα δικά τους φτερά όταν έρθει η ώρα.    Αν δεν πάψουμε να παίζουμε το ρόλο του σωτήρα στη ζωή τους.   Οι σχέσεις μας δεν θα εξελιχθούν αν δεν τις απελευθερώσουμε από τα πιστεύω μας που μας κρατούν ενοχικά.  Οι μαθητές μας δεν θα ωφεληθούν αν είναι προσκολλημένοι μαζί μας,  ούτε εμείς ως μαθητές από τους δασκάλους μας.
Το μικρό παιδί που ζητά επίμονα της προσοχή  μέσα μας,  δεν θα μεγαλώσει ποτέ,  αν δεν του  επιτρέψουμε,  να εμπιστευτεί τον μεγάλο ενήλικο (Ανώτερο) εαυτό μας.

Η ανάπτυξη δεν θα έρθει αν δεν δώσουμε χώρο στην αγάπη.

Τρίτη 14 Μαΐου 2019

Ιέρειες!



 Ιέρειες!

Στην εξορία που σας εξανάγκασαν
έσβησε ο κόσμος, ελιγόστευσε
Ιέρειες.

Που σας προσμένει η Γη
σαν το αγίασμα!
Το λουλουδάκι στο μάρμαρο το παλιό
το φαγωμένο από καιρούς αμνημόνευτους
τρέμει μονάχο του από χαρά
τα βήματά σας να 'ρθουν ξανά.
Ιέρειες!

Που περπατάτε σιγά και απλά
με χέρια άσπρα και απαλά
με μάτια ορθάνοιχτα
και καρδιά
που νοιώθει το Όλον
και αγαπά!

 Ο κόσμος έγινε μια σταλιά
χωρίς εσάς,  Ιέρειες.
Δίψασε κι ο άντρας και το παιδί  ορφάνεψε.
Ο Ιερέας μόνος και άπραγος
λέει και λέει λόγια μονάχα
χωρίς εσάς
είναι ένα άγαλμα.
Ιέρειες!

Λησμονημένος κήπος είναι η ζωή
σαν η δική σας ύπαρξη αρνήθηκε
από έναν κόσμο που δεν το μπορεί
δεν το αντέχει πια
έτσι να ζει.

Ελάτε πάλι
η ώρα προσκαλεί
Ρίξτε τα πέπλα που σας εκάλυπταν
Ιερουργείστε αυτήν εδώ τη Γη
Μάνα, Γυναίκα, Κόρη, Αδελφή
Ιέρεια!
Θεά!
Η κόρη των Θεών στη Γη!


Στην Αρτέμιδα



Από την ποιητική συλλογή "Ξεχασμένα Φτερά", που μόλις εκδόθηκε.






Πρότυπο ή Πρωτότυπο ;

  Πόσες φορές σε έχουν συγκρίνει;  Από μικρό παιδί, βασανίζεσαι να μοιάσεις στα "επιτυχημένα" πρότυπα που κάποιοι καθορίζουν, ανά ...