Ουσία και Προβολή

Προβολικός κόσμος.   Ψάχνουμε να βρούμε τη διαφορά σε μεγάλα και θαυμαστά θέματα.   Οραματιζόμαστε κόσμους άγνωστους,  μα βολικούς στις προσδοκίες μας.   Παρόλα αυτά,  στην καθημερινή ζωή μας, πέφτουμε θύματα της προβολής.   Πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε στην οθόνη,  ίσως γιατί αυτό που αληθινά συμβαίνει δίπλα μας, δεν μας ικανοποιεί.

Πολύ έντονα μου ήρθε πρόσφατα η σκέψη:

Μας αρέσει το Έθνικ, αλλά όχι τα Έθνη.

Γιατί;   αναρωτήθηκα.  

Γιατί το Έθνικ φίλοι μου,  είναι ένα ωραία λουστραρισμένο προϊόν, που λίγο έχει να κάνει με την πηγή του.  

Παρατηρείστε επίσης τη  διαφορά που έχουν τα αληθινά πρόσωπα μιας ιστορίας που έχει γίνει κινηματογραφική ταινία,  με τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν,  όπως επίσης και το περιβάλλον τους.

Γιατί αγαπάμε τις προβολές τους και δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τους ίδιους;

Γιατί καταναλώνουμε ότι μας δίνουν έτοιμο, χωρίς τη δική μας σκέψη;

Μας αρέσει το ξένο, αλλά όχι το δικό μας.

Αλήθεια, πόσο καλά γνωρίζουμε γι’ αυτά που υποστηρίζουμε;

Δεν εννοώ να μην μας αρέσει το διαφορετικό και το νέο.   Εννοώ να μπορέσουμε να δούμε πίσω από την προβολή του, την ουσία του.  Το ίδιο ισχύει και για το δικό μας.  Για τον δικό μας εαυτό,  για την δική μας Εστία,  για την δική μας αληθινή δόνηση.

Υπάρχει αλήθεια κάποιος άνθρωπος που θα ζήσει καλά και θα αναπτυχθεί,  μένοντας στις προβολές;

Όταν χρειαστεί να αντικαταστήσουμε το παλαιό με το νέο,  είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την ουσία αυτών και όχι να μένουμε στις προβολές τους.   Γιατί οι προβολές  έρχονται και παρέρχονται,  συχνά είναι σκιές που μεταμορφώνονται από το φως,  παίρνουν ζωή από τις προσκολλήσεις και τις επιθυμίες που κρύβονται στις πτυχές της ψυχής που βιώνει εδώ στη Γη τις εμπειρίες της, ως ένα κομμάτι της Μεγάλης Αληθινής Ψυχής μας,  που είναι ο Ανώτερος Εαυτός.

Ας αγαπήσουμε λοιπόν τον εαυτό μας,  όπως ακριβώς είναι,  χωρίς λούστρο.

Είναι το πρώτο βήμα σύνδεσης με την Αληθινή Ουσία μας.

Κάπως έτσι θα μπορούμε να βλέπουμε πίσω από το πανί, την οθόνη και τη μάσκα.

Πόσο σημαντικό είναι αυτό;

Τόσο σημαντικό  όσο είναι για τον καθένα από εμάς, η πραγμάτωση του σκοπού της Ψυχής του, εδώ, στη Γη.

11.11 Ένα μήνυμα

Τα μηνύματα έρχονται ξαφνικά,  χωρίς κανένα κάλεσμα.  Ίσως γιατί έχουν προηγηθεί πολλές προσευχές και ευχές.    Γιατί ακόμα μια στιγμιαία φώτιση,  δεν είναι μόνο θεία χάρις,  αλλά μια ανταπόκριση στα ερωτήματα.

Αλλά,  ας μείνουμε στο μήνυμα.   Τα μηνύματα είναι τόσο εσωτερικά και καθόλου διανοητικά.   Δεν έχουν σχέση με το γνωστό και έχουν μικρότερη σχέση με την εμπειρία.     

Σε κατακλύζουν εσωτερικά από το πιο μικρό κύτταρο,  σαν έναν ψίθυρος που απλώνεται και επεκτείνεται και έξω από το φυσικό σου σώμα.   Σε κάνουν να νοιώθεις όμορφα,  γιατί η Πηγή τους είναι πάντα το Φως.

Σε βοηθούν να προχωρήσεις και να εξελιχθείς,  γιατί μπορείς να δεις τη ζωή σου από ψηλά και να παρατηρήσεις όλες αυτές τις κρυμμένες ευλογίες που δεν μπορούσες όταν βίωνες στιγμές λύπης και απογοήτευσης.

Σε έναν τέτοιο χρόνο,  που δεν μπορεί να μετρηθεί με λεπτά και ώρες,  ίσως γιατί  δεν υφίσταται πραγματικά,  η γνώση δίδεται σαν δώρο,   μέσα από ένα μήνυμα.  

Είμαι ακριβώς εδώ που χρειάζεται να είμαι.

Οι εμπειρίες μου,  είναι τέλεια σχεδιασμένες για την εξέλιξή μου.

Οι ανθρώπινες σχέσεις,  με οδηγούν ακόμα και μέσα από την απογοήτευση,  σε δρόμους  ανάπτυξης.    Ανάπτυξη και προσκόλληση δεν πάνε μαζί.   Σκεφτείτε μόνο,  αν η ζωή σας θα ήταν σε αυτό το σημείο,  αν παραμένατε σε σχέσεις και καταστάσεις,  με τον τρόπο που παλαιότερα υποστηρίζατε και αναμένατε να εξελιχθούν.   Γνωρίζουμε αλήθεια πως θα είχαν τα πράγματα στη  ζωή μας, αν στο παρελθόν ότι ήταν επιθυμητό  είχε πραγματοποιηθεί;     Το πόσο αληθινή σχέση έχουν δε οι επιθυμίες μας με τον εαυτό μας,  είναι ένα άλλο θέμα.

Τα μηνύματα δεν μπορούν να μεταφερθούν ακριβώς στις λέξεις,  διότι δεν είναι λέξεις.   Αν επιχειρούσα για χάρη του νου να περιορίσω το χθεσινό μήνυμα σε λέξεις θα ήταν κάπως έτσι:

Nα είσαι ευγνώμων.   

Να έχεις εμπιστοσύνη.   

Να ζεις με Ελευθερία.   

Να αναγνωρίζεις πίσω από τις εμπειρίες,  τις κρυμμένες ευλογίες. 

Νομίζω αυτά φτάνουν για να πάμε παρακάτω.

Μας εύχομαι πολλά μηνύματα αγάπης.  

Επειδή μια ιστορία Χαράς πρέπει να μοιράζεται!

Την ιστορία του ποταμού της χαράς,  μας αφηγείται ένα ξωτικό των λουλουδιών,  η Νεκταρία.   

Όταν ένα αστέρι θα της μιλήσει για τον ποταμό της χαράς στη Γη που από χρόνια έχει χαθεί,  η Νεκταρία θα συναντήσει τον αστροδρόμο, που είναι κάποιος σαν τον δικό μας ταχυδρόμο  κι αυτός με τη σειρά του θα την στείλει στο άστρο των Πλειάδων, την Αλκυόνη,  για να πάρει πληροφορίες για τον ποταμό.   Εκεί θα της ψιθυρίσουν στο αυτί ένα τραγούδι που λέει:

Τον ποταμό για να βρεις

τρεις φύλακες να δεις

Ψηλοί και λυγεροί

Κρατούν ένα κλειδί

Ένα κλειδί ο καθένας

μια πόρτα σφαλιστή

Την πόρτα σαν ανοίξεις

πίσω δεν θα γυρίσεις

Έτσι, ξεκινά η περιπέτεια της Νεκταρίας.  Θα καταφέρει να βρει τους τρεις φύλακες, να πάρει τα κλειδιά και ν’ ανοίξει την πόρτα που οδηγεί στον ποταμό της Χαράς;

Μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους,  για τα μαγικά κλειδιά που αντιπροσωπεύουν τις αξίες που είναι απαραίτητες για την ύπαρξη της χαράς στη ζωή μας.

Μπορείτε να διαβάσετε ελεύθερα την παραπάνω ιστορία στην ιστοσελίδα μου https://dimitrabitsiani.com/

Η προσωπική μου ιστοσελίδα.

Στην προσωπική μου ιστοσελίδα https://dimitrabitsiani.com/  θα βρείτε πληροφορίες για τις δραστηριότητές μου.

Εδώ διατίθεται επίσης και μπορείτε να διαβάσετε δωρεάν την ιστορία "Το ποτάμι της χαράς".