Έλλειψη και Αφθονία.

 

Η έλλειψη μισεί την αφθονία.  Γιατί η έλλειψη είναι λειψή,  μισή,  ελλιπής και φυσικό είναι να φθονεί αυτό που της λείπει.  Αντίθετα η αφθονία είναι στερημένη από φθόνο,  φόβο,  φόνο (α στερητικό).  Είμαστε αλήθεια τυχεροί άνθρωποι,  που έχουμε μία γλώσσα σαν την Ελληνική,  η οποία μας δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα και αν της δώσουμε τον επαρκή χρόνο,  μας οδηγεί στην αλήθεια (α-λήθη)  και έτσι γλυτώνουμε ένα σωρό λάθη, με τον ανάλογο πόνο που προκαλούν.

Η έλλειψη κάνει προβολή σε ότι έχουμε μέσα μας.  Αν είμαστε μίζεροι,  θα μας δείχνει παντού γύρω μας μιζέρια.  Αν είμαστε ζηλιάρηδες,  θα μας προβάλει ή θα εφευρίσκει τα αρνητικά στοιχεία των φίλων και συνεργατών μας,  γενικά μας προβάλει ότι ελλειπτικό έχουμε μέσα μας,  χωρίς να παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο στην βελτίωση της ζωής μας και στην βοήθεια των άλλων.  Μας κρατά επίσης καθηλωμένους στα πρότυπα αυτά,  όσο εμείς δεν την εγκαταλείπουμε.   Να εγκαταλείψω την έλλειψη σημαίνει να δω την εικόνα ολόκληρη και όχι μισή, για να μπορέσω να αντιδράσω στο πρόβλημα με θετική σκέψη και δράση.   Διαφορετικά,  το ενεργειακό μοτίβο της έλλειψης,  με κρατά σε αρνητικές προβολές.  Πάντα φταίνε οι άλλοι για  τα προβλήματα,  αλλά η έλλειψη δεν κάνει ποτέ τίποτα ουσιαστικό γι' αυτά,  πέρα από το να γκρινιάζει και να διαμαρτύρεται.

Αντίθετα,  η κυρά αφθονία,  έρχεται με όλα τα καλά της και σε προσκαλεί στον α-φθονο κόσμο της,  όπου εσύ είσαι ο βασιλιάς,  ο πολυμήχανος,  ο εφευρέτης,  αυτός που μπορεί να αξιοποιεί κάθε μικρό ή μεγάλο εργαλείο που διαθέτει.    Στον δικό της κόσμο,  προβάλλονται όλα τα θετικά και τα χαρίσματα που έχεις,  όχι μόνο εσύ,  αλλά και οι φίλοι σου.  Σου δείχνει πως δεν είσαι αδύναμος.  Σου προβάλει μέσα στις προκλήσεις και τα γκρίζα τοπία της ζωής,  το κρυμμένο φως.   Σε μαθαίνει να ανακαλύπτεις τον αληθινό εαυτό σου,  και να μην προσκολλάσαι στις κοινωνικές πεποιθήσεις της αξίας των ανθρώπων.   Δεν θα πέσεις ξανά στην παγίδα της αυτολύπησης και θα μπορείς να βλέπεις πίσω από την "κακομοιριά"  των άλλων,  χωρίς να προβάλεις τους δικούς σου φόβους,  έτσι ώστε να τους βοηθάς,  εφόσον το επιθυμείς,  πραγματικά.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της αφθονίας,  είναι η εμπιστοσύνη στην αρετή και το αγαθό.  Στο δικό της σύμπαν,  δεν υπάρχουν προφητείες  και μελλοντολογίες καταστροφής.  Δεν υπάρχει απληστία στην ύλη,  γιατί η πραγματική αφθονία δεν είναι ύλη,  αλλά μπορεί να την δημιουργεί.  Στην πραγματική αφθονία δεν υπάρχει πλήξη και λήξη.  

Δεν είναι εύκολο να ζούμε στην αφθονία,  εφόσον μας βομβαρδίζουν καθημερινά με σκηνικά φόβου και πόνου,  και προσπαθούν να μας φέρνουν συνεχώς στην έλλειψη, αλλά μπορούμε να το προσπαθήσουμε,  έστω και πειραματικά.  Να δούμε,  τι θα συμβεί  αν σήμερα,  αύριο και την επόμενη μέρα,  δεν θα ανησυχώ για την τροφή  και τη ζωή μου.  Ίσως τελικά οι εχθροί της ανθρωπότητας ανησυχούν περισσότερο,  για την περίπτωση που οι άνθρωποι πάψουν να πιστεύουν στους εκφοβισμούς και τα τερατώδη σχέδιά τους και ακολουθήσουν την δική τους εσωτερική πηγή,  που είναι πραγματικά άφθονη.

Σχετική παλαιότερη ανάρτηση Αφθονία, ιδιότητα των Θεών

Reiki Music (With Bell Every 3 Minutes)

H αξία της αυτογνωσίας.

 

Από το Απολλώνιο "Γνώθι Σαυτόν",  τις σχολές "ΖΕΝ" και διαλογισμού,  τις σαμάνικες παραδόσεις και τα φιλοσοφικά συστήματα,  μέχρι τη σύγχρονη ψυχολογία,  η αυτογνωσία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που μας οδηγεί στην αυτοπραγμάτωση.  

Στην πράξη, και όχι απλά ως ένας ορισμός ή μιά λέξη που συνηθίζεται σε χώρους εσωτερικής αναζήτησης και φιλοσοφίας,  η αυτογνωσία είναι η πιό πρακτική και ουσιαστική στάση με την οποία μπορούμε να πορευόμαστε στη ζωή.

Το να γνωρίζω τον εαυτό μου,  δεν είναι κάτι απλό και εύκολο,  εφόσον δεν γνωρίζουμε τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος,  αλλά έχουμε μία περιορισμένη και εξ' αρχής "ορισμένη" αντίληψη γι' αυτό.  Άλλοι πιστεύουν ότι είμαστε μόνο σώμα και μετά το θάνατό μας τίποτα δεν μένει από εμάς.  Άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχει η Ψυχή και αυτή συνεχίζει την πορεία της μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος.   Υπάρχουν πολλές θρησκείες και απόψεις και φιλοσοφικά μονοπάτια και φυσικό είναι να διαβούμε κάποια από αυτά,  είτε μέσω της παράδοσης της Χώρας που γεννιόμαστε,  είτε με κάποια επιλογή,  κατά τη διάρκεια της αναζήτησής μας.   Κύριος όμως στόχος,  είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και όχι να ασπαστούμε κάποιο δόγμα ή σύστημα.

Γιατί,  το να γνωρίζεις τον εαυτό σου,  είναι κάτι που γίνεται διαρκώς.  Μπαίνω σε σχέση με τον εαυτό μου,  αφουγκράζομαι τη φωνή του,  συνομιλώ μαζί του, παρατηρώ στις σκέψεις του.  Το να γνωρίζω τον εαυτό μου,  βασίζεται στον σεβασμό που του έχω και στην αξία που του δίνω.  Έτσι,  σε όποιο μονοπάτι κι αν βρεθώ,  οι δάσκαλοι,  οι καθοδηγητές,  ακόμα και τα δόγματα,  είναι ένα μέσον για την εξέλιξη και όχι την καθήλωσή μου.   

Το να γνωρίζω τον εαυτό μου,  με προστατεύει από την χειραγώγηση και τον έλεγχο των άλλων, όπως με οδηγεί και στην απενοχοποίηση  αλλά και την λήψη της ευθύνης για την ζωή μου.  Γίνομαι περισσότερο συνειδητός άνθρωπος απέναντι στους άλλους, επειδή γνωρίζοντας τον εαυτό μου,  μπορώ να τους κατανοώ καλύτερα.   

"Γνώθι Σαυτόν"

Το μεγάλο κλειδί για την επιτέλεση του σκοπού της ζωής μας. (Πιστεύεις ότι η ζωή σου έχει κάποιο σκοπό;)

Από τις μικρές καθημερινές προκλήσεις,  μέχρι τα μεγάλα ερωτήματα,  η σχέση με τον εαυτό μας είναι η βάση στην οποία στηρίζονται οι επιλογές μας και τα αποτελέσματά τους.  Γιατί,  αυτός ο εαυτός μας είναι αυτός που αφομοιώνει και διϋλίζει τις εμπειρίες και τη γνώση που λαμβάνει από τα γεγονότα και τις εξωτερικές πηγές,  εφόσον αυτός ΕΙΝΑΙ και πρέπει να είναι ο Κύριος ρόλος στη ζωή μας.

Η πορεία και οι επεκτάσεις σε αυτόν τον δρόμο της Αυτογνωσίας,  είναι νομίζω άπειρες,  όπως άπειρη είναι και η δημιουργία στην οποία εντασσόμαστε.   Αν υπάρχει ένα Φως που μπορούμε να δούμε κατά τη διάρκεια της μικρής ανθρώπινης ζωής μας,  είναι το να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.  Σαν ένα μέρος της δημιουργίας,  περιέχει τις άπειρες διαστάσεις της,  αλλά και τις μοναδικές δυνατότητες που έχει κάθε όν,  κατά την σύλληψή του από τον Θεϊκό Νου,  ακόμα και όταν αυτές περιορίζονται στην ενσάρκωσή του.

Πιστεύετε ότι αξίζει να γνωρίσετε τον εαυτό σας;

Σας αφιερώνω το παρακάτω ποίημα από την πρώτη μου ποιητική συλλογή,  με τίτλο:  " O Oνειρευτής"

Περιελίξεις

 

Βαθειά, βαθειά μέσα μου,  

εισχώρησε η προσοχή του νου μου

και εστίασα εκεί που λένε 

πως ο  πυρήνας της ύπαρξής μας βρίσκεται.

Μοιάζεις με σφαίρα φωτεινή 

και όσο σε παρατηρώ ένας γαλαξίας μέσα σου περιστρέφεται.

Όπως επάνω, έτσι και κάτω,  αυτόματα σκέφθηκα.

Αν δεν είμαι το σώμα μου,  αν δεν είμαι ο καθρέφτης μου,  

αν δεν είμαι οι σκέψεις μου, αν δεν είμαι τα συναισθήματά μου,

τότε 

είμαι ένας ακόμα γαλαξίας του σύμπαντος,  

κρυμμένος καλά μέσα σ’ ένα θνητό σώμα

 που κινείται και ζει πάνω σε μια σφαίρα περιστρεφόμενη.

Για φαντάσου,  πόσοι γαλαξίες κρυμμένοι 

και πόσοι φανεροί κινούνται αενάως 

παριστάνοντας τους ανθρώπους,  τα ζώα, 

τις πέτρες, το νερό, τη γη, τα άστρα!

Το Σύμπαν άραγε αναπαράγεται πάνω σ’ αυτό το μοντέλο;

Περιστρεφόμενες φωτεινές υπάρξεις, 

μέσα σε άλλες και σε άλλες, χωρίς τελειωμό;

Έτσι κι εγώ είμαι, ένας μικρός γαλαξίας

που περιέχει άλλους μικρότερους 

και εμπεριέχεται σε άλλους μεγαλύτερους.

Μακάρι να μπορούσα να δω αυτόν τον μεγάλο 

που εμπεριέχει τους πάντες.

Υπάρχει άραγε ή κι αυτός εμπεριέχεται;

Αντίγραφα είμαστε όλοι του αρχικού πρωτοτύπου

κινούμενοι στη δική μας τροχιά 

και όλοι μαζί στο μεγάλο δρόμο.

Απειροελάχιστοι, διακριτοί, φωτεινοί και χρωματιστοί 

μεγαλειώδεις, όλοι μέλη της ίδιας οικογένειας.

Αν, σκέφθηκα, αν γνωρίσω εσένα 

δικέ μου γαλαξιακέ πυρήνα, 

αν γνωρίσω τις δομές και τις αρχές σου 

τότε είναι σαν να γνωρίζω τα πάντα. 

Τα μεγάλα και τα μικρά, τα αόρατα και τα ορατά.

Όπως επάνω, έτσι και κάτω, Ερμή!

Ευλογίες μας πρέπουν και έπαινοι και ύμνοι, 

σε όλους εμάς 

τους μικρούς γαλαξίες του Σύμπαντος.

 Ο ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ

Τα βιβλία μου στο 50ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο.

 

Ποίηση

Νουβέλα

Αγαπητοί Φίλες και Φίλοι,

Και φέτος συμμετέχω στο περίπτερο των εκδόσεων "Οσελότος", με τα δύο τελευταία βιβλία μου, τα οποία σας έχω παρουσιάσει ήδη εδώ και εδώ στο blog μου.

Αγαπώ τα βιβλία, γιατί όπως γράφω και στην παλαιότερη ανάρτησή μου, " Η αλχημεία ενός βιβλίου":

"... Τα βιβλία είναι μαγικά  πλάσματα.   Όχι πράγματα, γιατί τα πράγματα δεν έχουν μεγάλο δυναμικό ενέργειας. 

Μπορούν να μετατρέπουν κάθε απλό μέταλλο σε χρυσό,  όπως η Aλχημεία.     

Μπορούν να μας συνδέουν πέρα από το τόπο και το χρόνο,  όπως αληθινά είμαστε."

Σας ευχαριστώ! 

Ελεύθερη επιλογή και Κάρμα.

 

Η ελεύθερη επιλογή είναι το βασικό στοιχείο για την εξέλιξη της ζωής των ανθρώπων.  Είναι το δώρο που μας έχει δοθεί,  για να αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε κάθε ενσάρκωσή μας.  Είναι πραγματικά η Ευ-καιρία, που αν την αναγνωρίσουμε και την εκτιμήσουμε,  θα έχουμε την ανέλιξη που επιθυμεί η ψυχή μας.

Η αυτογνωσία,  η θέληση για εξέλιξη και η πρόθεση να βγούμε από τα "γνώριμα" μονοπάτια και να τολμήσουμε μιά άλλη προσέγγιση στις προκλήσεις της ζωής μας,   είναι τα κλειδιά της αξιοποίησης της ελευθερίας μας.

Δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης του Θεού για εμάς τους ανθρώπους,  από τη χάρη της Ελευθερίας που μας εδόθη. Γιατί όπως το αντιλαμβάνομαι,  η αγάπη είναι αληθινή όταν συμπορεύεται με την Ελευθερία.    Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να μάθουμε και να αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες της ζωής μας,  αν δεν είχαμε την ελευθερία να επιλέγουμε ανά πάσα στιγμή τη στάση μας,  σε ότι ζούμε! 

Γι' αυτό άλλωστε, υπάρχει και το κάρμα.  Αν απλώς ζούσαμε ως υπάρξεις υποχρεωμένες να εκτελούμε το σκοπό μιας ανώτερης πηγής,  οι επιλογές μας δεν θα μας χρέωναν,  ούτε θα κατέγραφαν στα αιθερικά πεδία τις επιπτώσεις τους.   Αν επίσης ήταν όλα προδιαγεγραμμένα να συμβούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο,  το προσωπικό βίωμα δεν θα ήταν αναγκαίο.  Στην τελική,  δεν θα υπήρχε λόγος της ενσάρκωσης των ψυχών μας,  αν δεν είχαμε την ελευθερία να επιλέξουμε.

Αυτή η Ελευθερία όμως,  συνεπάγεται και την προσωπική μας Ευθύνη.  Είναι λοιπόν δική μου ευθύνη να επιλέξω αν θα ζήσω π.χ. μιά ζωή ως θύμα, ή αν θα αποποιηθώ τον ρόλο του θύτη.    Αν θα αξιοποιήσω τις δυνατότητες που έχω, ή θα τις αφήσω ανεκμετάλλευτες.  Συχνότερα γίνεται αναφορά στην αξία της συγχώρεσης που οφείλουν τα θύματα στους θύτες τους.   Θα έπρεπε να γίνεται όμως ακόμα συχνότερα,  αναφορά στην συμπεριφορά των θυτών.  Στην αξία που έχει η υπέρβαση της "δύναμης" και της "εξουσίας" που έχουν απέναντι στα θύματά τους.  Να μπορείς  να "περιορίσεις" τα δικαιώματα ενός ανθρώπου, να τον "τιμωρήσεις" ή να τον "εκδικηθείς",  και να επιλέξεις να μην το κάνεις.   

Είμαστε λοιπόν όλοι ελεύθεροι να πράξουμε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο και ταυτόχρονα είμαστε υπεύθυνοι της κάθε επιλογής,  που κάνουμε κάθε μέρα και κάθε στιγμή.      

Στις λευκές σελίδες του βιβλίου της ζωής μας,  η  μόνη συγχώρεση που μπορούμε να δώσουμε ή να πάρουμε,  είναι η αποδοχή της πραγματικότητας που βιώνουμε,  που αντλείται από το δώρο της ελευθερίας και της προσωπικής ευθύνης. 

Επομένως,  δεν αρκεί να συγχωρήσω ή να συγχωρεθώ,  αλλά να αναλάβω την ευθύνη των πράξεών μου και να αποδεχθώ το κάρμα μου.  Αυτό,  όπως το αντιλαμβάνομαι,  είναι μία στάση ειλικρίνειας, και σεβασμού προς την όλη δημιουργία και κυρίως, προς τον εαυτό μου.

Καλή Κυριακή!