Αφθονία, ιδιότητα των Θεών!

Τώρα μου ήρθε, καταμεσήμερο,  ξαφνικά και απρόσμενα, όπως συνήθως,  η εικόνα ενός θεού,  να ίπταται μπροστά τα μάτια του νου μου και μέσα σε χρόνο ελάχιστα μετρήσιμο, να λέει με τον θεϊκό του λόγο, κάτι σαν:

Πως μπορείτε να σκέφτεστε ένα θεό ζηλότυπο;   Αν υπάρχει τέτοιος,  δεν είναι Θεός.  Για φθόνο,  ούτε να το βάλετε στο μυαλό σας.  Αυτά είναι ανθρώπινα θέματα.  Άντε και για κάποιους που νομίζουν πως είναι Θεοί, αλλά στα αλήθεια δεν είναι.  

Γιατί,  ένας Θεός στέκεται πάνω από περιορισμούς, που αφορούν την σκέψη, την ύλη και τα ανθρώπινα συναισθήματα.   Μπορεί να δημιουργεί ότι θέλει.   Έτσι δεν μπαίνει ποτέ  σε κατάσταση έλλειψης.    

Για σας,  μου λέει,   τους ανθρώπους,  ένα έχω να σου πω.   Όλοι μιλάτε για τον Θεό,  τον ένα,  τον μοναδικό,  αυτόν που τέλος πάντων έχει ο καθένας στο κεφάλι του, γιατί για να μπορέσετε να τον αντιληφθείτε αληθινά,  δεν υπάρχει περίπτωση,   μπορείτε όμως κάπως να τον προσεγγίσετε,  ως μια κατάσταση ενότητας,  σε τέτοιο βαθμό,  που  να τα περιλαμβάνει όλα.  Όταν λέμε όλα, όλα.   

Έτσι,  αν θέλετε να πάρετε ένα μικρό έστω κομμάτι από τις θεϊκές του ιδιότητες,   γίνετε κι εσείς ενωτικοί και άφθονοι.    Όσο μένετε στο φθόνο,  ποτέ, μα ποτέ δεν θα έχετε αφθονία,  ότι και να κάνετε.   Η αφθονία,  είναι μια θεϊκή ιδιότητα,  γιατί τα εμπεριέχει όλα.  

Αυτά είπε και έφυγε,  έτσι ξαφνικά όπως ήρθε.   Ήπια μια γουλιά νερό,  πήρα μια βαθιά ανάσα και αναρωτήθηκα,  « Γιατί εμείς οι άνθρωποι,  να μην είμαστε ά-φθονοι;»

Καλόν Αύγουστο!

Υ.Γ.   Μάλλον ο Ερμής ήταν....  Ναι,  αυτός!