Το συν-αίσθημα, είναι η πληροφορία που γεννιέται εντός μας, από τις αισθήσεις μας, που αντιλαμβάνονται και προσλαμβάνουν τα ερεθίσματα από το περιβάλλον μας. Αναπτύσσονται εντός μας και μας καθορίζουν σαν ανθρώπους. Αν δεν υπήρχε το συναίσθημα, δεν θα υπήρχε η ποίηση, ο έρωτας (μην μου πείτε πως είναι μόνο θέμα ορμονών), η αγάπη και η κάθε μορφής τέχνη.
Στην εποχή μας, γίνεται κάθε δυνατή προσπάθεια να αποκοπούμε από το συναίσθημά μας. Αυτή τη μεγάλη κινητήρια δύναμη, που μας καθορίζει ως ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο πως ο Daniel Goleman έγγραψε για την "Συναισθηματική νοημοσύνη", αλλά εδώ δεν θα αναφερθούμε στην νοημοσύνη, δηλαδή στο πως το συναίσθημα επηρεάζει τον εγκέφαλο, αλλά τη σχέση του συναισθήματος με τη συνείδηση.
Πόσες αλήθεια είναι οι αισθήσεις μας; Πέντε θα μου πείτε. Άντε και μία ακόμα έξι (η έκτη αίσθηση). Σε αυτή την έκτη αίσθηση θα σταθώ, η οποία μάλλον περιλαμβάνει πολύ περισσότερες αισθήσεις, που έρχονται να προστεθούν (συν), στην ύπαρξή μας.
Πόσο σημαντικό είναι να παρατηρούμε τα αισθήματά μας; Για να τα παρατηρήσουμε, πρέπει πρώτα να τα αποδεχτούμε. Μεγαλωμένοι σε μία κοινωνία, που αρχικά "τιμωρούσε" οτιδήποτε δεν ήταν αποδεκτό από τους νόμους της, δημιουργήσαμε ενοχές για τα "αρνητικά" μας συναισθήματα και τα αποκόψαμε από τον εαυτό μας με ένα "δεν πρέπει". Σήμερα, θεωρείται σχεδόν αδυναμία και ελάττωμα το να έχεις συναισθήματα. Τα πρότυπα οδηγούν σε έναν άνθρωπο απογυμνωμένο και αποξενωμένο από τη δυναμική του αληθινού εαυτού του και "καθορισμένο", από ένα σύστημα που θέλει όλο και πιό πολύ να τον ελέγχει και να τον χειραγωγεί. Το τραγικό σε όλο αυτό, είναι ότι θάβοντας τον αληθινό εαυτό μας, στη θέση του προβάλει το "avatar" του internet, o ψηφιακός και κίβδηλος εαυτός μας.
Το να αποδεχτούμε τα αληθινά μας συναισθήματα, είναι αρχικά μια τιμή στον εαυτό μας. Μπορώ να έχω συναισθήματα, μπορώ να έχω ακόμα και αυτά τα λεγόμενα "αρνητικά συναισθήματα", γιατί έτσι έχω τη δυνατότητα να τα αναλύσω και να δω από που προέρχονται. Αν τους γυρίσω το πρόσωπο, αυτά δεν θα φύγουν και δεν θα υποταχθούν σε καμμία νοητική εντολή και αυτό είναι μία "τοξική" κατάσταση και όχι τα συναισθήματά μας.
Σε βαθύτερο επίπεδο, θα δούμε, ότι πολλές φορές όπως αντιλαμβανόμαστε εκ των υστέρων, τα συναισθήματά μας, μπορεί να είναι σημαντικές πληροφορίες. Έρχονται να μας δώσουν άλλοτε προειδοποιητικά μηνύματα και άλλοτε ώθηση για αλλαγή στάσης και πορείας στη ζωή μας. Τα θάβουμε κι αυτά, υποτάσσοντας τον εαυτό μας στις νοητικές πεποιθήσεις μας.
Και επειδή είμαστε μία ολότητα, δηλαδή το σώμα, τα συναισθήματα και οι νόησή μας είναι Ένα, δεν μπορούμε να αποκόψουμε ένα από αυτά. Με την προϋπόθεση αυτής της λειτουργίας, θα δούμε πως το συναίσθημα συν-λειτουργεί με τη Συν-είδηση.
Αφενός, το συναίσθημα είναι η βάση πάνω στην οποία λειτουργεί η συνείδησή μας. Αν δεν νοιώθω, είμαι ασυνείδητος. Ο εσωτερικός μας κόσμος είναι αυτός που συνδεδεμένος με την Ψυχή μας , καθοδηγείται στην εξέλιξή του. Το συναίσθημα μας συνδέει με τον κόσμο γύρω μας, όχι μόνο το ορατό κόσμο, αλλά και αυτόν με τις λεπτότερες δονήσεις. Ξυπνά μέσα μας αυτές τις λεπτοφυείς αισθήσεις, που μας συνδέουν με περισσότερες διαστάσεις. Όταν αυτές αρχίσουν να λειτουργούν, η Συν- είδηση, δηλαδή η πληροφορία που έρχεται από ανώτερα πεδία (Ανώτερος Εαυτός- Διδάσκαλοι), γίνεται δυνατή (υπέρ-συνείδηση).
Τα συναισθήματά μας είναι αυτά που μας συν-δέουν με το Κόσμο και είναι κομμάτια μας, απαραίτητα στα βιώματα της ψυχής μας.
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου