Πρόσκληση και πρόκληση!

Είναι καιρός τώρα που νοιώθω πως οι αλλαγές που κτυπούν την πόρτα μας,  είναι μεγάλες.   Όταν μιλάμε για αλλαγή,  μιλάμε για κάτι καινούργιο,  νέο.   Ο κόσμος γύρω μας συνεχώς μεταβάλλεται,  αλλά υπάρχουν σημεία στις εποχές της ανθρωπότητας,  που μετατόπισαν την πορεία.     Η τελευταία αλλαγή που  ζήσαμε,  ήταν η δεκαετία του 1960,  όπου πραγματικά ένα νέο ποτάμι ενέργειας άνοιξε τις ροές του στη ζωή των ανθρώπων.

Τότε,  αλλά και τώρα,  αυτές οι ροές ενισχύονται από δυνάμεις,  που θέλουν να μας οδηγήσουν κάπου αλλού.    Αν βλέπεις τον κόσμο εξωτερικά,  μόνο με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας και τις πληροφορίες που δίνουν οι αισθήσεις μας,  μάλλον μιλάμε για μια πτωτική πορεία της ανθρωπότητας,  αλλά,  αν μπορείς να συνδεθείς με άλλα πεδία,   αυτά που διαπερνούν τα γεγονότα και τα φαινόμενα και διαβάζουν πληροφορίες πέρα και πίσω από αυτά,   αισθάνεσαι ήδη πως δεχόμαστε μία μεγάλη πρόσκληση και πρόκληση.

Το παλιό έχει ήδη φθαρεί και έχει φθαρεί τόσο πολύ που δεν μπορεί πια να σταθεί στα πόδια του.    Μιλάμε όχι μόνο για το παλιό που μας περιβάλλει,  αλλά και για το παλιό που συντηρούμε μέσα μας.   Πόσο θα επηρεάσει αλήθεια την εξωτερική μας πραγματικότητα,  η  αποδοχή μιας νέας αντίληψης και στάσης;

Το τι χρειάζεται ο καθένας μας να αλλάξει,   τι θα επιλέξει να βάλει στη θέση του παλιού,  αφού αποφασίσει να αφήσει το παλιό,  είναι δική του ευθύνη.       Η μελέτη και η μαθητεία είναι πάντα δρόμοι που συμβάλλουν στην ανέλιξη,  με προϋπόθεση την παρατήρηση και την πρόθεση.  

Η εποχή της ανθρωπότητας να κάνει ένα ακόμα βήμα ενηλικίωσης,  είναι εμφανής στον ορίζοντα.    Μπορώ να οραματιστώ τους πρώτους  ανθρώπους που αναδύονται από την εποχή που έρχεται,  μοιάζουν λίγο με αρχέγονους πολεμιστές που κατόρθωσαν να επιζήσουν μέσα σε όλους τους χρόνους,   είναι λίγο μακριά για να διακρίνω λεπτομέρειες,  αλλά είμαι σίγουρη πως τα όπλα που κρατούν δεν έχουν καμία σχέση με τα γνωστά.   

Όταν μιλάμε για αλλαγή,   έρχεται στο μυαλό μου η Θεά των Ελλήνων Αρτέμιδα.   πάντα προστάτιδα των νέων,  τοξευτής θανάτου του φθαρμένου.    

Εύχομαι,  τα  όπλα που θα σηκώσουμε,  να τοξεύσουν σε ότι μας φθείρει,  μας αποξενώνει,  μας φοβίζει  και μας καθηλώνει σε περιορισμούς,  αφήνοντας χώρο στις νέες ενέργειες της αγάπης και της δημιουργίας,  να πάρουν τη θέση τους.

Καλή μας επιτυχία!