Ρώτησα ένα πρωί τον Θεό, γιατί ζούμε. Και μου απάντησε. Μου έδειξε εκείνη στη στιγμή που η ψυχή, ξεκίνησε τον δρόμο της πάνω στις ακτίνες των δρόμων. Ήταν τόσο καλά στην αγκαλιά του Θεού. Ευδαιμονική, γαλήνια και πλήρης. Όπως ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά της μάνας, του πατέρα. Αλλά, η Ψυχή πήρε το μεγάλο δώρο της Ελευθερίας, να ταξιδέψει, να γνωρίσει, να δημιουργήσει και να γυρίσει μετά, αφού ολοκληρώσει το έργο της, στην αγκαλιά του Θεού.
Αυτό το μεγάλο δώρο της ζωής, για το οποίο πολλές φορές γκρινιάζουμε και δυσανασχετούμε, είναι η ευκαιρία μας να γίνουμε δημιουργοί στη δική μας κλίμακα, στη δική μας διάσταση ζωής, να γίνουμε Θεοί στον δικό μας κόσμο.
Το αν θα γίνουμε θεοί δημιουργικοί εφαρμόζοντας τις αρχές της Εστίας μας, ή θεοί καταστροφικοί, εξαρτάται πάλι από εμάς. Τόση είναι η αγάπη και τόση είναι η ελευθερία, που δίνεται στην ψυχή.
Φύγαμε λοιπόν από το πατρικό και μητρικό μας σπίτι, με όλα τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία, με τις μοναδικές εκείνες για τον καθένα μας ποιότητες και δυνάμεις, για τα μεγάλα ταξίδια μας. Στην πορεία των πήγαινε-έλα, πολλοί ξεχάσαμε εκείνη την Εστία, τις αρχές, την αγάπη και την αρμονία στην οποία ΕΙΜΑΣΤΕ και γίναμε θεοί καταστροφής. Αλλά, εκείνος ο πυρήνας της αλήθειας μας είναι ζωντανός, διαφορετικά ούτε καν θα υπήρχαμε.
Να ξυπνήσουμε, να θυμηθούμε. Παρόλες τις αρνητικές επιδράσεις και καταστάσεις, να ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ να ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ποιοί είμαστε. Να βάλουμε εμπρός την ενέργεια του πυρήνα μας. Πρακτικά το να είσαι δημιουργός, δεν είναι το να κάνεις, αλλά ΤΙ και ΠΩΣ επιλέγεις να κάνεις. Η δημιουργία δεν είναι κάτι μεγαλεπήβολο, αλλά είναι το οτιδήποτε κάνεις σπουδαίο όταν το επιτελείς με αγάπη και συνείδηση.
Η δημιουργία ΕΙΝΑΙ σε κάθε πράξη της καθημερινότητάς μας, στην συνείδηση του εαυτού μας και την ενσυναίσθηση. Ότι είναι στην ζωή μας, είναι ένα κάλεσμα προς εμάς, να το διαχειριστούμε είτε ως Θεοί δημιουργίας, είτε ως Θεοί καταστροφής. Καθώς ο καθρέφτης σπάει σταδιακά, η αλήθεια μας αποκαλύπτεται. Πέρα από τις αισθήσεις του σώματος, νέες καινούργιες αναδύονται και δεν χρειάζεται μόνο να ακούσω, να κοιτάξω, να αγγίξω και να μυρίσω αυτό που με περιβάλλει, επειδή ο πυρήνας μου γίνεται αντιληπτός.
ΕΙΜΑΙ ο δημιουργός! Έχω τις δυνάμεις και τις αναγνωρίζω! Ο πυρήνας μου κινεί τις προθέσεις και τις πράξεις μου. Ο θεός της καταστροφής μέσα μου παραμερίζεται, αναγνωρίζεται η περιορισμένη δυνατότητά του, ο θεός της δημιουργίας μέσα μου αναπτύσσεται, αναγνωρίζονται οι απεριόριστες δυνάμεις του.
Είναι μία μεγάλη μάχη αυτή, επειδή μας έμαθαν να είμαστε θεοί καταστροφής, επιβολής και αγένειας. Οι θεοί της καταστροφής, παλεύουν να κρατηθούν έξω και μέσα μας, αλλά ο κόσμος τους καταρρέει. Τίποτα δεν θα τους κρατήσει δυνατούς, εφόσον ο αληθινός πυρήνας μας αρχίσει να κινείται.
Το παραμύθι της "ισορροπίας" μεταξύ της δημιουργίας και της καταστροφής, επικαλείται από αυτούς που δεν αναγνωρίζουν την ΕΥΝΟΜΙΑ και εμείς, ως Θεοί δημιουργοί, δεν καταστρέφουμε, αλλά μετουσιώνουμε και μεταμορφώνουμε, ότι φθείρεται και φθίνει στη ζωή μας. Αποδεσμεύουμε ότι δεν λειτουργεί ωφέλιμα και δημιουργούμε νέους κόσμους, πάνω στα θετικά που αποκομίζουμε.
Καλή Κυριακή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου