Η ελεύθερη επιλογή είναι το βασικό στοιχείο για την εξέλιξη της ζωής των ανθρώπων. Είναι το δώρο που μας έχει δοθεί, για να αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε κάθε ενσάρκωσή μας. Είναι πραγματικά η Ευ-καιρία, που αν την αναγνωρίσουμε και την εκτιμήσουμε, θα έχουμε την ανέλιξη που επιθυμεί η ψυχή μας.
Η αυτογνωσία, η θέληση για εξέλιξη και η πρόθεση να βγούμε από τα "γνώριμα" μονοπάτια και να τολμήσουμε μιά άλλη προσέγγιση στις προκλήσεις της ζωής μας, είναι τα κλειδιά της αξιοποίησης της ελευθερίας μας.
Δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης του Θεού για εμάς τους ανθρώπους, από τη χάρη της Ελευθερίας που μας εδόθη. Γιατί όπως το αντιλαμβάνομαι, η αγάπη είναι αληθινή όταν συμπορεύεται με την Ελευθερία. Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να μάθουμε και να αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες της ζωής μας, αν δεν είχαμε την ελευθερία να επιλέγουμε ανά πάσα στιγμή τη στάση μας, σε ότι ζούμε!
Γι' αυτό άλλωστε, υπάρχει και το κάρμα. Αν απλώς ζούσαμε ως υπάρξεις υποχρεωμένες να εκτελούμε το σκοπό μιας ανώτερης πηγής, οι επιλογές μας δεν θα μας χρέωναν, ούτε θα κατέγραφαν στα αιθερικά πεδία τις επιπτώσεις τους. Αν επίσης ήταν όλα προδιαγεγραμμένα να συμβούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, το προσωπικό βίωμα δεν θα ήταν αναγκαίο. Στην τελική, δεν θα υπήρχε λόγος της ενσάρκωσης των ψυχών μας, αν δεν είχαμε την ελευθερία να επιλέξουμε.
Αυτή η Ελευθερία όμως, συνεπάγεται και την προσωπική μας Ευθύνη. Είναι λοιπόν δική μου ευθύνη να επιλέξω αν θα ζήσω π.χ. μιά ζωή ως θύμα, ή αν θα αποποιηθώ τον ρόλο του θύτη. Αν θα αξιοποιήσω τις δυνατότητες που έχω, ή θα τις αφήσω ανεκμετάλλευτες. Συχνότερα γίνεται αναφορά στην αξία της συγχώρεσης που οφείλουν τα θύματα στους θύτες τους. Θα έπρεπε να γίνεται όμως ακόμα συχνότερα, αναφορά στην συμπεριφορά των θυτών. Στην αξία που έχει η υπέρβαση της "δύναμης" και της "εξουσίας" που έχουν απέναντι στα θύματά τους. Να μπορείς να "περιορίσεις" τα δικαιώματα ενός ανθρώπου, να τον "τιμωρήσεις" ή να τον "εκδικηθείς", και να επιλέξεις να μην το κάνεις.
Είμαστε λοιπόν όλοι ελεύθεροι να πράξουμε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο και ταυτόχρονα είμαστε υπεύθυνοι της κάθε επιλογής, που κάνουμε κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Στις λευκές σελίδες του βιβλίου της ζωής μας, η μόνη συγχώρεση που μπορούμε να δώσουμε ή να πάρουμε, είναι η αποδοχή της πραγματικότητας που βιώνουμε, που αντλείται από το δώρο της ελευθερίας και της προσωπικής ευθύνης.
Επομένως, δεν αρκεί να συγχωρήσω ή να συγχωρεθώ, αλλά να αναλάβω την ευθύνη των πράξεών μου και να αποδεχθώ το κάρμα μου. Αυτό, όπως το αντιλαμβάνομαι, είναι μία στάση ειλικρίνειας, και σεβασμού προς την όλη δημιουργία και κυρίως, προς τον εαυτό μου.
Καλή Κυριακή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου