H ενοποίηση των εποχών της ανθρωπότητας.

Όταν έρχονται έτσι ξαφνικά τα μηνύματα,  δεν μπορείς να τα παρακάμψεις.  Επειδή γνωρίζουμε πλέον ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.  Ακριβώς έτσι μεταφράστηκε το μήνυμα στο μυαλό μου.  " Η ενοποίηση των εποχών της ανθρωπότητας". Ας το αφήσω λοιπόν να αναπτυχθεί.

Βρισκόμενοι σε αυτή τη στιγμή του χρόνου,  με γεγονότα που υπερβαίνουν ότι είχαμε στο μυαλό μας  για την πορεία της ανθρωπότητας,  μπαίνουμε σε μιά νέα κατάσταση αντίληψης της ύπαρξής μας πάνω στον πλανήτη Γη.    Αυτή η νέα κατάσταση,  πέρα από την αντιμετώπιση των προβλημάτων για την επιβίωσή μας σε βιολογικό επίπεδο,  μας ωθεί να σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας.

Αυτή η νέα κατάσταση ενοποιεί όχι μόνον όλους τους ανθρώπους  που ζουν τώρα κάτω από το κοινό πρόβλημα ενός "ιού", αλλά ενοποιεί και όλες τις εποχές της ανθρωπότητας.  

    

Κάνοντας έναν διαλογισμό

Μπαίνοντας σε θέση χαλάρωσης,   αφήνω τον Παρατηρητή που είμαι να προβάλει  ένα δικό του κομμάτι, που μπορώ να τον ονομάσω ως " Ταξιδευτή".   Ο Ταξιδευτής μπορεί να έχει τα δικά μου χαρακτηριστικά ή άλλα.  Μέσω αυτής της προβολής, εγώ,  ο Παρατηρητής, μπορώ  να περπατήσω μέσα στους χρόνους της ανθρωπότητας.      

Ο Ταξιδευτής έχει τη δική του ελευθερία να κινείται μέσα στους χρόνους και τους τόπους, όπως αυτός επιθυμεί.  Δεν ακολουθεί καμία λογική σειρά, αλλά μεταφέρεται ως χρονοταξιδιώτης  μπαίνοντας και βγαίνοντας σε εικόνες και δράσεις που αντικατοπτρίζουν εποχές της ανθρωπότητας.

Παρατηρώ μέσω του ταξιδευτή.   Τις εξωτερικές εικόνες,  δηλαδή, τα ρούχα,  τη γλώσσα που ομιλούν, τις δράσεις,  το φυσικό περιβάλλον,  τα τοπία,  τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται,  αλλά και  τις σκέψεις και τα συναισθήματα.  Στην ατμόσφαιρα που τους περιβάλλει,  βλέπω σχεδόν υλοποιημένες τις πεποιθήσεις τους.   

Ακούω ήχους που συνοδεύουν τις εικόνες,  ιαχές πολέμου,  χειροκροτήματα,  μουσικές άρπες,  τύμπανα...... Οι ηλικίες των ανθρώπων εναλλάσσονται,  παιδιά, νέοι, γέροι... ξανά το ίδιο, σαν να μην υπάρχουν ηλικίες,  παρά μόνο εικόνες που αλλάζουν.   Το ίδιο γίνεται και με τις εποχές.... Φθινόπωρο, Χειμώνας, Άνοιξη, Καλοκαίρι.... εναλλάσσονται.

Σ' αυτό το ταξίδι,  που πολλές φορές με οδηγεί σε μέρη άγνωστα,  εγώ είμαι απλώς ο παρατηρητής.   Αφήνω τον ταξιδιώτη να μπει και να βγει όσες φορές θέλει.   Όταν σταματήσει,  τον απορροφώ μέσα μου.     Όλες εκείνες οι εμπειρίες του,  είναι τώρα δικές μου.

Μένοντας σε αυτή τη στάση διαλογισμού,  ο Παρατηρητής, παραμένει τα μέγιστα ενεργός.   Οι δονήσεις των ενεργειών  που προκλήθηκαν από τα ταξίδια της προβολής μου,  μαζεύονται όλες σε ένα κέντρο και περιστρέφονται,  μέχρι να μείνει ο κεντρικός πυρήνας τους.

Μένοντας σε αυτή τη στάση διαλογισμού,  παρατηρώ αυτόν τον κεντρικό πυρήνα της ανθρωπότητας.   Το θετικά και τα αρνητικά φορτία.   

Αφουγκράζομαι τους οδηγούς μου.

Καταγράφω τις οδηγίες τους.

Ενοποιώντας όλα αυτά τα κομμάτια της ανθρωπότητας  που η προβολή μου έδειξε,  παίρνω την ευθύνη  να  δια-φοροποιήσω  όπου χρειάζεται τα φορτία.  Ενοποιώντας όλα αυτά τα κομμάτια της ανθρωπότητας που παρατήρησα,  τα συγ-χωρώ.    

Ενοποιώντας όλα αυτά τα κομμάτια της ανθρωπότητας,   αναγνωρίζω τις δικές μου πράξεις και πεποιθήσεις,  μέσα σε όλες τις εποχές της ανθρωπότητας.  Αφουγκράζομαι τον Παρατηρητή και καταγράφω τις οδηγίες του.