Ο Νέος Άνθρωπος!

 

 

Κι έτσι συμβαίνει,  καθώς ζούμε τη ζωή

ν’ αφήνουμε κομμάτια μας, εδώ κι εκεί.

Γι’ αυτό συχνά τ’ αναπολούμε

μέσα από τις αναμνήσεις και στων ονείρων τις σκιές

που γίνονται αφηγήσεις.

Μοιάζουν να είναι νησιά σε θάλασσες του Νόστου

και ζουν εκεί από έρωτα και μόχθο.

Από μία άγνωστη κι αρχέγονη αιτία

που κρύβει μέσα της του Πάνα τη μανία

φθάνουμε κάποτε στην ιερή θυσία.

Μα, όταν η αγάπη αναγεννήσει τον Ορφέα

κι έχει ασπίδα τη Σοφία και ιστίο τη Ρομφαία

Θα πλεύσει κι ένα προς ένα όλα σου κομμάτια

θα μαζέψει!

Είσαι πια Ολόκληρος

 όλη η κληρονομιά σου δίκαια να σου ανήκει, 

ξεκουράσου! 

Από την ποιητική συλλογή "ΕΡΑΤΩ"     

Δήμητρα Μπιτσιάνη

Πώς φαντάζεστε τη νέα εποχή και τον εαυτό σας να ζει και να δρα μέσα σε αυτή;

Εδώ και αρκετά χρόνια, περιμένουμε την έλευση ενός νέου κόσμου για την ανθρωπότητα,  και αυτό ίσως να προέρχεται από την βαθύτερη ανάγκη μας να ζήσουμε πιό καλά,  γιατί προφανώς δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την μέχρι σήμερα ζωή μας.

Και η αλήθεια είναι,  πώς ακόμα και αν σε ατομικό επίπεδο είμαστε ικανοποιημένοι,  κατακτώντας τους στόχους και έχοντας ένα καλό βιοτικό επίπεδο,  επειδή είμαστε ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ,  δεν μπορούμε να απολαύσουμε τα καλώς κεκτημένα μας, όταν γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι (και όχι μόνο), που δυστυχούν και κακοποιούνται για ένα σωρό λόγους.   

Είναι ακόμα,  εκείνα τα βάρη που φέρει η Ψυχή μας,  από τις τωρινές και παλαιότερες εμπειρίες της,  και που δεν κατορθώσαμε ακόμα να τακτοποιήσουμε μέσα μας.

Μπορεί να είναι ακόμα,  η άρνηση της αντιμετώπισης της αληθινής μας κατάστασης,  η άρνηση να κοιτάξουμε τον εαυτό μας όσο πιό ειλικρινά μπορούμε,  και να αποφασίσουμε τι θέλουμε.

Πώς ορίζουμε τον Νέο Άνθρωπο,  που επιθυμούμε να είμαστε;  Μιλάμε για αυτόν τον άνθρωπο, ως κάτι έξω από εμάς.   Κάτι θεωρητικό και μελλοντικό,  και κάτι αόριστο, σαν να μην μας αφορά.  Σαν να πρόκειται για κάτι που εξαρτάται από τους άλλους,  όποιοι και αν είναι αυτοί.  

Αναρωτηθήκαμε  ποια σχέση έχει αυτός ο Νέος Άνθρωπος με εμάς και  πόσο "δικός" μας είναι;   

Ακούμε όλους αυτούς τους νέους "όρους"  και "ορισμούς",  όπως "Μετάνθρωπος" κ.λ.π. και αν κάνουμε μία πορεία πίσω στο χρόνο,  θα δούμε ότι ο "άνθρωπος",  πάντα περίμενε την αλλαγή και τη λύτρωση,   από τους άλλους, όπως και αν ορίζονται αυτοί οι άλλοι,  ανάλογα με τις εποχές, τις πεποιθήσεις και τις τάσεις των κατεστημένων,  να τον εντάξουν σε συστήματα και πλαίσια.   Ακόμα και οι επαναστάσεις του,  κατέληξαν να γίνουν τα νέα κελιά του. 

Τί μας πρόσφεραν όλα τα παραπάνω;   Κοιτάζοντας το τώρα μας,  μπορούμε να το διαπιστώσουμε και αν ακόμα δεν μπορούμε να δούμε καθαρά ακόμα,  το μέλλον θα μας αποκαλύψει την αλήθεια, εκτός αν έχουμε επιλέξει να μην την κοιτάζουμε.

Αυτός ο Νέος Άνθρωπος, είναι ο πάντα Νέος.   Αυτός που κοιτά τον κόσμο με νέα ματιά,  που οδηγείται από την εσωτερική του ανάγκη και αλήθεια,   να μην ζει στον κόσμο για τον εαυτό του,  αλλά να ΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.  Κάθε  εμπειρία και ανάμειξή του,  είναι χαρά για ανακάλυψη,  γνώση, κατανόηση και προσφορά.

Χωρίς την υπέρτατη διάστασή του,  που είναι ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ, ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ,  ο ΑΦΘΑΡΤΟΣ, ο κοινωνός του με τον Θείο Κόσμο,  ο άνθρωπος είναι χαμένος και έρμαιο των ψευδών υποσχέσεων.  

Φαντάζεστε  τον Νέο Άνθρωπο,  να είναι ας πούμε  πάντα νέος, ωραίος και εντελώς υγιής;   Να είναι πάντα ευτυχισμένος; Να πετάει πάντα από τη χαρά του;  Να είναι πλούσιος; Επιτυχημένος;

Νομίζω πως όλα αυτά,  δεν έχουν και πολύ σχέση με τον Νέο Άνθρωπο, αλλά με τον ανήλικο εαυτό του.  

Για πόσο αλήθεια μπορούν να σταθούν χωρίς να μεταβληθούν οι καταστάσεις στη ζωή ενός ανθρώπου;  Ακόμα και αν αλλάζαμε τη διάρκεια της ζωής μας,  παρατείνοντάς τη για 100 ή 200 χρόνια,  η Ψυχή μας δεν θα έπαυε να φωνάζει για τις ανάγκες της,  γιατί ο Νέος Άνθρωπος,  είναι αυτός που ζει αναγνωρίζοντας τα κομμάτια του, και μπορεί να τα ενώσει,  να τα αποδεχθεί και να τα εξελίξει.  

Όταν έχεις συνδεθεί με τον Αθάνατο Εαυτό σου,  δεν χρειάζεσαι έξωθεν λύσεις,  μαγικά μαντζούνια και πρόθυμους σωτήρες,  γιατί γνωρίζεις ποιος αληθινά είσαι.  

ΕΓΩ ΕΙΜΙ!

Καλό Αύγουστο!