Έρχομαι από έναν μακρινό Γαλαξία…..

Το όνομά μου είναι Μάρουελ και αγαπώ πολύ το Φως!

΄Ηταν το 2012, όταν η Μάρουελ προσγειώθηκε στη σελίδα του υπολογιστή μου.  

Αρχικά,  φαινόταν πως ήταν μια σύντομη επίσκεψη που αρκούσε για να δώσει ένα στίγμα  για την παρουσία της,  αλλά δεν ήταν έτσι.    Η  Μάρουελ ήθελε να μιλήσει και να μοιραστεί με εμάς τις ιστορίες της στη Γη,  ως απεσταλμένη της Χώρας του Φωτός.    

Η Μάρουελ έρχεται κάθε φορά με άλλη μορφή.  «Άλλοτε έρχομαι σαν δελφίνι,  άλλοτε σαν παιδί τρυφερό, και μια φορά ήμουνα ξωτικό και ζούσα στα φύλλα των δέντρων», μας λέει.

Το 2016 η πρώτη ιστορία της Μάρουελ,  έγινε βιβλίο.   Εδώ, η Μάρουελ είναι ένα ξωτικό, που ζει πάνω σε έναν πλάτανο, τον Ζάκαρο,  και συμμετέχει σε μία ομάδα που συνεργάζεται για την σωτηρία των σπόρων της Γης,  απέναντι στα «σπορίδια», που είναι σπόροι χωρίς καρδιά,   όπως λέει ο φίλος της ο Πινό, που είναι ένα σπουργίτι.  

Όταν η ιστορία της Μάρουελ εκδίδεται,  έχει ήδη γραφτεί η δεύτερη ιστορία της με τίτλο «Μάρουελ και Ναρού».

Αυτό το παραμύθι του Νερού,   είναι μία ακόμα αποστολή της Μάρουελ,  που αυτή τη φορά έρχεται ως δελφίνι,  δεν είναι όμως μόνη της αλλά συνοδεύεται από τον φίλο της Ναρού,  που είναι κι αυτός ένα δελφίνι.    Αυτή την ιστορία αφηγούνται στο ακροατήριο του Φωτός,  όταν έχουν επιστρέψει από τη Γη η Μάρουελ και ο Ναρού.  Μιλούν για τη μοναξιά του νερού στις βόρειες θάλασσες,  για τη συνεργασία τους με τα μυθικά και τα γνωστά πλάσματα του νερού,  τους ανθρώπους και τη θεραπευτική δύναμη της μουσικής.

Τα παραμύθια της Μάρουελ,   είναι για όλα τα παιδιά της Γης,  τα μικρά και τα μεγάλα.     Η Μάρουελ είναι ένα παιδί του Σύμπαντος,  που έρχεται από τη Χώρα του Φωτός,  για να παίξει,  να βοηθήσει με χαρά και να μας φωνάξει δυνατά «Φτου ξελευτερία!»

Την ευχαριστώ!

Η εικονογράφηση και στα δύο βιβλία της Μάρουελ,  έγινε από τον ζωγράφο και φίλο  Μιχάλη Σουλτάτο,  και νομίζω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου για την εξαιρετική δουλειά του.  

Σου τραγουδώ να θυμηθείς

Ποιος είσαι, αγαπημένε.

Σε στεφανώνω με δροσιά

Μ΄αστέρια σε στολίζω.

Είσαι πουλί, είσαι παιδί,

Στα τρυφερά όνειρά μου!

…τραγουδά η Ξανθίππη,  το ξωτικό της λίμνης,  στην πρώτη ιστορία της Μάρουελ.

Μάρουελ